غزلیات - قسمت اول
- فی التوحید
- فی نعت الرسول صلی الله علیه و آله
- شماره ٣: ای صبح صادقان رخ زیبای مصطفی
- شماره ٤: طوبی لک ای پیک صبا خرم رسیدی مرحبا
- شماره ٥: این چه خلدست که چندین همه حورست اینجا
- شماره ٦: بگذر ای خواجه و بگذار مرا مست اینجا
- شماره ٧: گر راه بود بر سر کوی تو صبا را
- شماره ٨: چو در نظر نبود روی دوستان ما را
- شماره ٩: وقت صبوح شد بیار آن خورمه نقاب ار
- شماره ١٠: همچو بالات بگویم سخنی راست ترا
- شماره ١١: آن نقش بین که فتنه کند نقش بند را
- شماره ١٢: رام را گر برگ گل باشد نبیند ویس را
- شماره ١٣: ای ماه قیچاقی شبست از سر بنه بغطاق را
- شماره ١٤: مگذار مطرب را دمی کز چنگ بنهد چنگ را
- شماره ١٥: دست گیرید درین واقعه کافتاد مرا
- شماره ١٦: یاد باد آنکه بروی تو نظر بود مرا
- شماره ١٧: ساقیا وقت صبوح آمد بیار آن جام را
- شماره ١٨: ای ترک آتش رخ بیار آن آب آتش فام را
- شماره ١٩: مگذر ای یار و درین واقعه مگذار مرا
- شماره ٢٠: میرود آب رخ از باده گلرنگ مرا
- شماره ٢١: کجا خبر بود از حال ما حبیبانرا
- شماره ٢٢: بگوئید ای رفیقان ساربان را
- شماره ٢٣: آخر ای یار فراموش مکن یارانرا
- شماره ٢٤: ای بناوک زده چشم تو یک اندازانرا
- شماره ٢٥: شبی که راه هم آه آتش افشان را
- شماره ٢٦: اگر در جلوه میآری سمند باد جولانرا
- شماره ٢٧: چو در گره فکنی آن کمند پر چین را
- شماره ٢٨: آنکه بر هر طرفی منتظرانند او را
- شماره ٢٩: رحم بر گدایان نیست ماه نیمروزی را
- شماره ٣٠: بده آن راح روان پرور ریحانی را
- شماره ٣١: خرقه رهن خانه خمار دارد پیر ما
- شماره ٣٢: آب آتش میبرد خورشید شب پوش شما
- شماره ٣٣: آن تن ماست یا میان شما
- شماره ٣٤: اگر سرم برود در سر وفای شما
- شماره ٣٥: آن ماه مهر پیکر نامهربان ما
- شماره ٣٦: مغنی وقت آن آمد که بنوازی رباب
- شماره ٣٧: ای دل نگفتمت که ز زلفش عنان بتاب
- شماره ٣٨: طلع الصبح من وراء حجاب
- شماره ٣٩: دیشب خبرت هست که در مجلس اصحاب
- شماره ٤٠: ای خط سبز تو همچون برگ نیلوفر در آب
- شماره ٤١: ساقی سیمبر بیار شراب
- شماره ٤٢: ای جان من بیاد لبت تشنه بر شراب
- شماره ٤٣: هر که در عهد ازل مست شد از جام شراب
- شماره ٤٤: ای لب میگون تو هم شکر و هم شراب
- شماره ٤٥: من مستم و دل خراب جان تشنه و ساغر آب
- شماره ٤٦: دیشب درآمد آن بت مه روی شب نقاب
- شماره ٤٧: ای کرده مه را از تیره شب نقاب
- شماره ٤٨: برقع از رخ برفکن ای لعبت مشکین نقاب
- شماره ٤٩: رفت دوشم نفسی دیده گریان در خواب
- شماره ٥٠: ای ز چشمت رفته خواب از چشم خواب
- شماره ٥١: ای چشم نیم خواب تو از من ربوده خواب
- شماره ٥٢: ای لب لعلت ز آب زندگانی برده آب
- شماره ٥٣: گوئیا عزم ندارد که شود روز امشب
- شماره ٥٤: چند سوزیم من و شمع شبستان همه شب
- شماره ٥٥: طمع مدار که دوری گزینم از رخ خوب
- شماره ٥٦: طره مشکین نباشد بر رخ جانان غریب
- شماره ٥٧: ای که از سرچشمه نوشت برفت آب نبات
- شماره ٥٨: ای که شهد شکربن تو برد آب نبات
- شماره ٥٩: پیش اسبت رخ نهم ز آنرو که غم نبود زمات
- شماره ٦٠: تا کی ندهی داد من ای داد ز دستت
- شماره ٦١: ای درد تو درمان دل و رنج تو راحت
- شماره ٦٢: چو بر قمر ز شب عنبری نقاب انداخت
- شماره ٦٣: بسکه مرغ سحری در غم گلزار بسوخت
- شماره ٦٤: آه کز آهم مه و پروین بسوخت
- شماره ٦٥: صبح کز چشم فلک اشک ثریا می ریخت
- شماره ٦٦: یاد باد آن روز کز لب بوی جان می آمدت
- شماره ٦٧: از سر جان درگذر گر وصل جانان بایدت
- شماره ٦٨: ساقیا ساغر شراب کجاست
- شماره ٦٩: ای باغبان بگو که ره بوستان کجاست
- شماره ٧٠: منزلگه جانست که جانان من آنجاست
- شماره ٧١: این باد کدامست که از کوی شما خاست
- شماره ٧٢: ایکه از باغ رسالت چو تو شمشاد نخاست
- شماره ٧٣: این بوی بهارست که از صحن چمن خاست
- شماره ٧٤: گر نه مرغ چمن از همنفس خویش جداست
- شماره ٧٥: دلبرا سنبل هندوی تودر تاب چراست
- شماره ٧٦: کار ما بی قد زیبات نمی آید راست
- شماره ٧٧: با منت کینه و با جمله صفاست
- شماره ٧٨: با تو نقشی که در تصور ماست
- شماره ٧٩: طائر طوریم و خاک آستانت طور ماست
- شماره ٨٠: کفر سر زلف تو ایمان ماست
- شماره ٨١: عقل مرغی ز آشیانه ماست
- شماره ٨٢: کاف ونون جزوی از اوراق کتب خانه ماست
- شماره ٨٣: مائیم آن گدای که سلطان گدای ماست
- شماره ٨٤: جمشید بنده در دولتسرای ماست
- شماره ٨٥: رنج از کسی بریم که دردش دوای ماست
- شماره ٨٦: منزل پیر مغان کوی خرابات فناست
- شماره ٨٧: گر از جور جانان ننالی رواست
- شماره ٨٨: شامش از صبح فروزنده درآویخته است
- شماره ٨٩: شوریده ئیست زلف تو کز بند جسته است
- شماره ٩٠: روی زمین و خون دلم نم گرفته است
- شماره ٩١: هیچ می دانی چرا اشکم ز چشم افتاده است
- شماره ٩٢: گرت چو مورچه گرد شکر برآمده است
- شماره ٩٣: چو سرچشمه چشم من دیده است
- شماره ٩٤: مسیح روح را مریم حجابست
- شماره ٩٥: دلا جان در ره جانان حجابست
- شماره ٩٦: رخش با آب و آتش در نقابست
- شماره ٩٧: یاران همه مخمور و قدح پر می نابست
- شماره ٩٨: هنوزت نرگس اندر عین خوابست
- شماره ٩٩: آنزمان مهر تو می جست که پیمان می بست
- شماره ١٠٠: رخسار تو شمع کایناتست
- شماره ١٠١: ما هم از شب سایبان برآفتاب انداختست
- شماره ١٠٢: ایکه لبت آب شکر ریختست
- شماره ١٠٣: کارم از دست دل فرو بستست
- شماره ١٠٤: خطی کز تیره شب برخور نوشتست
- شماره ١٠٥: جان ما بر آتش و گیسوی جانان تافتست
- شماره ١٠٦: ایکه زلف سیهت برگل روی آشفتست
- شماره ١٠٧: جانم از غم بلب رسیده تست
- شماره ١٠٨: گر حرص زیردست و طمع زیر پای تست
- شماره ١٠٩: مگذر ز ما که خاطر ما در قفای تست
- شماره ١١٠: دلبرا خورشیدتابان ذره ئی از روی تست
- شماره ١١١: پیش صاحب نظران ملک سلیمان بادست
- شماره ١١٢: جانم از باده لعل تو خراب افتادست
- شماره ١١٣: بسته بند تو از هر دو جهان آزادست
- شماره ١١٤: رمضان آمد و شد کار صراحی از دست
- شماره ١١٥: بشکست دل تنگ من خسته کزین دست
- شماره ١١٦: زلال مشربم از لفظ آبدار خودست
- شماره ١١٧: چو طلعت تو مرا منتهای مقصودست
- شماره ١١٨: هر که او دیده مردم کش مستت دیدست
- شماره ١١٩: وه که از دست سر زلف سیاهت چه کشیدست
- شماره ١٢٠: چو از برگ گلش سنبل دمیدست
- شماره ١٢١: گره زلف بهم بر زده کاین مشک تتارست
- شماره ١٢٢: شعاع چشمه مهر از فروغ رخسارست
- شماره ١٢٣: به بوستان جمالت بهار بسیارست
- شماره ١٢٤: نعلم نگر نهاده برآتش که عنبرست
- شماره ١٢٥: سحر بگوش صبوحی کشان باده پرست
- شماره ١٢٦: ای لبت باده فروش و دل من باده پرست
- شماره ١٢٧: ای لبت میگون و جانم می پرست
- شماره ١٢٨: گفتمش روی تو صد ره ز قمر خوبترست
- شماره ١٢٩: لب شیرین تو هر دم شکر انگیزترست
- شماره ١٣٠: بیمار چشم مست تو رنجور خوشترست
- شماره ١٣١: در خنده آن عقیق شکرریز خوشترست
- شماره ١٣٢: زاهد مغرور اگر در کعبه باشد فاجرست
- شماره ١٣٣: فروغ عارض او یا سپیده سحرست
- شماره ١٣٤: این همه مستی ما مستی مستی دگرست
- شماره ١٣٥: جان هر زنده دلی زنده بجانی دگرست
- شماره ١٣٦: بوستان طلعتش را نوبهاری دیگرست
- شماره ١٣٧: آن نه رویست مگر فتنه دور قمرست
- شماره ١٣٨: ز آتشکده و کعبه غرض سوز ونیازست
- شماره ١٣٩: از لعل آبدار تو نعلم برآتشست
- شماره ١٤٠: ترا که نرگس مخمور و زلف مهپوشست
- شماره ١٤١: باغ و صحرا با سهی سروان نسرین برخوشست
- شماره ١٤٢: شکنج زلف سیاه تو بر سمن چو خوشست
- شماره ١٤٣: در شب زلف تو مهتابی خوشست
- شماره ١٤٤: رخ دل فروز تو ماهی خوشست
- شماره ١٤٥: بوقت صبح چو آن سرو سیمتن بنشست
- شماره ١٤٦: بیش ازین بی همدمی در خانه نتوانم نشست
- شماره ١٤٧: خطر بادیه عشق تو بیش از پیشست
- شماره ١٤٨: بهار روی تو بازار مشتری بشکست
- شماره ١٤٩: ای بر عذار مهوشت آن زلف پرشکست
- شماره ١٥٠: ترا با ما اگر صلحست جنگست
- شماره ١٥١: ابروی تو طاقست که پیوسته هلالست
- شماره ١٥٢: رخت خورشید را یات جمالست
- شماره ١٥٣: حسن تو نهایت جمالست
- شماره ١٥٤: خطت که کتابه جمالست
- شماره ١٥٥: هرکه مجنون نیست از احوال لیلی غافلست
- شماره ١٥٦: این چنین صورت گر از آب و گلست
- شماره ١٥٧: ای من ز دو چشم نیم مستت مست
- شماره ١٥٨: ترا که موی میان هم وجود و هم عدمست
- شماره ١٥٩: دوش پیری ز خرابات برون آمد مست
- شماره ١٦٠: سحرگه ماه عقرب زلف من مست
- شماره ١٦١: دیشب درآمد از درم آنماه چهره مست
- شماره ١٦٢: اگر چه بلبل طبعم هزار دستانست
- شماره ١٦٣: نظری کن اگرت خاطر درویشانست
- شماره ١٦٤: آن جوهر جانست که در گوهر کانست
- شماره ١٦٥: دلم با مردم چشمت چنانست
- شماره ١٦٦: مرا یاقوت او قوت روانست
- شماره ١٦٧: یاقوت روان بخش تو تا قوت روانست
- شماره ١٦٨: گفتم که چرا صورتت از دیده نهانست
- شماره ١٦٩: روز رخسار تو ماهی روشنست
- شماره ١٧٠: بوقت صبح می روشن آفتاب منست
- شماره ١٧١: سحاب سیل فشان چشم رودبار منست
- شماره ١٧٢: گل بستان خرد لفظ دلارای منست
- شماره ١٧٣: زلف لیلی صفتت دام دل مجنونست
- شماره ١٧٤: آن ترک پریچهره مگر لعبت چینست
- شماره ١٧٥: آن حور ماه چهره که رضوان غلام اوست
- شماره ١٧٦: گر سردر آورد سرم آنجا که پای اوست
- شماره ١٧٧: من بقول دشمنان هرگز نگیرم ترک دوست
- شماره ١٧٨: عنبرست آن دام دل یا زلف عنبرسای دوست
- شماره ١٧٩: ای فدای قامتت هر سرو بستانی که هست
- شماره ١٨٠: ایکه از دفتر حسنت مه تابان بابیست
- شماره ١٨١: از روضه نعیم جمالش روایتیست
- شماره ١٨٢: ای پیک صبا حال پری چهره ما چیست
- شماره ١٨٣: ز زلفش نافه تاتار تاریست
- شماره ١٨٤: برسر کوی عشق بازاریست
- شماره ١٨٥: ترا که طره مشکین و خط زنگاریست
- شماره ١٨٦: جان من جان مرا چون ضرر از بیماریست
- شماره ١٨٧: نفسی همدم ما باش که عالم نفسیست
- شماره ١٨٨: غره ما جز آن عارض شهرآرا نیست
- شماره ١٨٩: نشان بی نشانان بی نشانیست
- شماره ١٩٠: بتی که طره او مجمع پریشانیست
- شماره ١٩١: زلف هندوی تو در تابست و ما را تاب نیست
- شماره ١٩٢: بدایت غم عشاق را نهایت نیست
- شماره ١٩٣: هیچ روئی نیست کز چرخ سیه رو زرد نیست
- شماره ١٩٤: کو دل که او بدام غمت پای بند نیست
- شماره ١٩٥: هیچکس نیست که منظور مرا ناظر نیست
- شماره ١٩٦: عشق سلطانیست کو را حاجت دستور نیست
- شماره ١٩٧: اینجا نماز زنده دلان جز نیاز نیست
- شماره ١٩٨: مرغ جانرا هر دو عالم آشیانی بیش نیست
- شماره ١٩٩: روضه خلد برین بستانسرائی بیش نیست
- شماره ٢٠٠: حذر کن ز یاری که یاریش نیست
- شماره ٢٠١: ورطه پر خطر عشق ترا ساحل نیست
- شماره ٢٠٢: آن نگینی که منش می طلبم با جم نیست
- شماره ٢٠٣: اگر ترا غم امثال ما بود غم نیست
- شماره ٢٠٤: اهل دل را از لب شیرین جانان چاره نیست
- شماره ٢٠٥: کدام دل که گرفتار و پای بند تو نیست
- شماره ٢٠٦: در سر زلف سیاه تو چه سوداست که نیست
- شماره ٢٠٧: شمع ما مامول هر پروانه نیست
- شماره ٢٠٨: شمع ما شمعیست کو منظور هر پروانه نیست
- شماره ٢٠٩: گرچه کاری چو عشقبازی نیست
- شماره ٢١٠: مشنو که مرا با لب لعلت هوسی نیست
- شماره ٢١١: هیچ دل نیست که میلش بدلارائی نیست
- شماره ٢١٢: بر سر کوی خرابات محبت کوئیست
- شماره ٢١٣: دیشب دلم ز ملک دو عالم خبر نداشت
- شماره ٢١٤: کاروان خیمه به صحرا زد و محمل بگذشت
- شماره ٢١٥: ای قمر تابی از بناگوشت
- شماره ٢١٦: لعل شیرین تو وصفش بر شکر باید نوشت
- شماره ٢١٧: منزل ار یار قرینست چه دوزخ چه بهشت
- شماره ٢١٨: ز کفر زلفت ایمان می توان یافت
- شماره ٢١٩: هیچ داری خبر ای یار که آن یار برفت
- شماره ٢٢٠: ترک من ترک من بی سر و پا کرد و برفت
- شماره ٢٢١: ابر نیسان باغ را در لؤلؤی لالا گرفت
- شماره ٢٢٢: سنبلش برگ ارغوان بگرفت
- شماره ٢٢٣: بر مه از سنبل پر چین تو پر چین بگرفت
- شماره ٢٢٤: چو آن فتنه از خواب سر بر گرفت
- شماره ٢٢٥: سپیده دم که جهان بوی نوبهار گرفت
- شماره ٢٢٦: دردا که یار در غم و دردم بماند و رفت
- شماره ٢٢٧: نوبت زدند و مرغ سحر بانگ صبح گفت
- شماره ٢٢٨: ای جان جهان جان وجهان برخی جانت
- شماره ٢٢٩: بحز از کمر ندیدم سر موئی از میانت
- شماره ٢٣٠: ز عشق غمزه و ابروی آن صنم پیوست
- شماره ٢٣١: خنک آن باد که باشد گذرش بر کویت
- شماره ٢٣٢: برون ز جام دمادم مجوی این دم هیچ
- شماره ٢٣٣: میانش موئی و شیرین دهان هیچ
- شماره ٢٣٤: بنوش لعل مذاب از زمردین اقداح
- شماره ٢٣٥: حیات بخش بود باده خاصه وقت صبوح
- شماره ٢٣٦: ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد
- شماره ٢٣٧: یاد باد آنکو مرا هرگز نگوید یاد باد
- شماره ٢٣٨: پیه سوز چشم من سرشمع ایوان تو باد
- شماره ٢٣٩: نسیم باد صبا جان من فدای تو باد
- شماره ٢٤٠: تا دلم در خم آن زلف سمن سا افتاد
- شماره ٢٤١: چوعکس روی تو در ساغر شراب افتاد
- شماره ٢٤٢: دلبرم را پر طوطی بر شکر خواهد فتاد
- شماره ٢٤٣: گهی که شرح فراقت کنم بدیده سواد
- شماره ٢٤٤: چون سنبل تو سلسله بر ارغوان نهاد
- شماره ٢٤٥: بدان ورق که صبا در کف شکوفه نهاد
- شماره ٢٤٦: یاد باد آنکه نیاورد ز من روزی یاد
- شماره ٢٤٧: دل من زحمت جان برنتابد
- شماره ٢٤٨: هندوئی را باغبان سوی گلستان می فرستد
- شماره ٢٤٩: چون مرا دیده بر آن آتش رخسار افتد
- شماره ٢٥٠: از باد صبا در سر زلفش چو خم افتد
- شماره ٢٥١: چون طره عنبر شکنش در شکن افتد
- شماره ٢٥٢: هر کرا یار یار می افتد
- شماره ٢٥٣: مه چنین دلستان نمی افتد
- شماره ٢٥٤: لطافت دهنش در بیان نمی گنجد
- شماره ٢٥٥: اگر آن ماه مهربان گردد
- شماره ٢٥٦: ز جام عشق تو عقلم خراب می گردد
- شماره ٢٥٧: چه بادست اینکه می آید که بوی یار ما دارد
- شماره ٢٥٨: در راه قربت ما ره بان چه کار دارد
- شماره ٢٥٩: با درد دردنوشان درمان چه کار دارد
- شماره ٢٦٠: درد محبت درمان ندارد
- شماره ٢٦١: کسی کو دل بر جانان ندارد
- شماره ٢٦٢: آن پریچهره که جور و ستم آئین دارد
- شماره ٢٦٣: هر کو بصری دارد با او نظری دارد
- شماره ٢٦٤: دل من باز هوای سر کوئی دارد
- شماره ٢٦٥: کدام یار که ما را پیام یار آرد
- شماره ٢٦٦: چون صبا نکهت آن زلف پریشان آرد
- شماره ٢٦٧: خدنگ غمزه جادو چو در کمان آرد
- شماره ٢٦٨: نقاش که او صورت ارژنگ نگارد
- شماره ٢٦٩: کاروان ختنی مشک ختا می آرد
- شماره ٢٧٠: دل من جان ز غم عشق تو آسان نبرد
- شماره ٢٧١: قصه غصه فرهاد بشیرین که برد
- شماره ٢٧٢: پیغام بلبلان بگلستان که می برد
- شماره ٢٧٣: توئی که لعل تو دست از عقیق کانی برد
- شماره ٢٧٤: سپیده دم که صبا دامن سمن بدرد
- شماره ٢٧٥: تاجداری کند آنکس که ز سردر گذرد
- شماره ٢٧٦: خنک آن باد که برخاک خراسان گذرد
- شماره ٢٧٧: ترک من ترک من گرفت و خطا کرد
- شماره ٢٧٨: چو شام شد بشبستان باید کرد
- شماره ٢٧٩: به دشمنان گله از دوستان نشاید کرد
- شماره ٢٨٠: ماه من دوش سر از جیب ملاحت برکرد
- شماره ٢٨١: جان توجه بروی مهوش کرد
- شماره ٢٨٢: باز عزم شراب خواهم کرد
- شماره ٢٨٣: مه را اگر از مشک ز ره پوش توان کرد
- شماره ٢٨٤: بی لاله رخان روی بصحرا نتوان کرد
- شماره ٢٨٥: پشت بر یار گمان ابرو ما نتوان کرد
- شماره ٢٨٦: بر سر کوی تو اندیشه جان نتوان کرد
- شماره ٢٨٧: هر کو چو شمع ز آتش دل تاج سر نکرد
- شماره ٢٨٨: سپیده دم که صبا بر چمن گذر می کرد
- شماره ٢٨٩: طوطی از پسته تنگ تو شکر گرد آورد
- شماره ٢٩٠: سوز غم تو آتشم از جان بر آورد
- شماره ٢٩١: من خاک آن بادم که او بوی دلارام آورد
- شماره ٢٩٢: گل نهالی به بوستان آورد
- شماره ٢٩٣: کس نیست که دست من غمخوار بگیرد
- شماره ٢٩٤: چون خط تو گرد رخ گلرنگ بگیرد
- شماره ٢٩٥: دلم دیده از دوستان برنگیرد
- شماره ٢٩٦: دلم که حلقه گیسوی یار می گیرد
- شماره ٢٩٧: طوطی چو سخن گوئی پیش شکرت میرد
- شماره ٢٩٨: مرغ در راه او پر اندازد
- شماره ٢٩٩: چون طوطی خط تو پر بر شکر اندازد
- شماره ٣٠٠: تا برآید نفس از عشق دمی باید زد
- شماره ٣٠١: وصل آن ترک ختا ملکت خاقان ارزد
- شماره ٣٠٢: صحبت جان جهان جان و جهان می ارزد
- شماره ٣٠٣: حدیث آرزومندی جوابی هم نمی ارزد
- شماره ٣٠٤: بهار دهر بباد خزان نمی ارزد
- شماره ٣٠٥: همه گنج جهان ماری نیرزد
- شماره ٣٠٦: دلا سود عالم زیانی نیرزد
- شماره ٣٠٧: چو ترک مهوشم از خواب مست برخیزد
- شماره ٣٠٨: آن فتنه چو برخیزد صد فتنه برانگیزد
- شماره ٣٠٩: آنکو به شکر ریزی شور از شکر انگیزد
- شماره ٣١٠: کسی کزان سر زلف دو تا نمی ترسد
- شماره ٣١١: دلم از دست بشد تا بسر او چه رسد
- شماره ٣١٢: این ترک زنگاری کمان از خیل خاقان می رسد
- شماره ٣١٣: خطی که بر سمن آن گلعذار بنویسد
- شماره ٣١٤: گر سر صحبت این بی سر و پایت باشد
- شماره ٣١٥: درد غم عشق را طبیب نباشد
- شماره ٣١٦: شام شکستگان را هرگز سحر نباشد
- شماره ٣١٧: روی نکو بی وجود ناز نباشد
- شماره ٣١٨: مردان این قدم را باید که سر نباشد
- شماره ٣١٩: کی طرف گلستان چو سر کوی تو باشد
- شماره ٣٢٠: ز حال بی خبرانت خبر نمی باشد
- شماره ٣٢١: تا چین آن دو زلف سمن سا پدید شد
- شماره ٣٢٢: مرا ای بخت یاری کن چو یار از دست بیرون شد
- شماره ٣٢٣: دامن گل نبرد هر که ز خار اندیشد
- شماره ٣٢٤: هر که او را قدمی هست ز سر نندیشد
- شماره ٣٢٥: اسیر قید محبت ز جان نیندیشد
- شماره ٣٢٦: گر دلم روز وداع از پی محمل می شد
- شماره ٣٢٧: ایکه از شرمت خوی از رخساره خور می چکد
- شماره ٣٢٨: یارش نتوان گفت که از یار بنالد
- شماره ٣٢٩: نی ز دود دل پرآتش ما می نالد
- شماره ٣٣٠: لب چو بگشود ز تنگ شکرم یاد آمد
- شماره ٣٣١: ماه فرو رفت و آفتاب برآمد
- شماره ٣٣٢: خسرو انجم بگه بام برآمد
- شماره ٣٣٣: وقت صبوح آن زمان که ماه برآمد
- شماره ٣٣٤: از صومعه پیری بخرابات درآمد
- شماره ٣٣٥: شکر تنگ تو تنگ شکر آمد
- شماره ٣٣٦: مراد بین که به پیش مرید باز آمد
- شماره ٣٣٧: یار ثابت قدم اینک ز سفر باز آمد
- شماره ٣٣٨: بنگر ای شمع که پروانه دگر باز آمد
- شماره ٣٣٩: عید آمد و آنماه دلافروز نیامد
- شماره ٣٤٠: سریست مرا با تو که اغیار نداند
- شماره ٣٤١: کس حال من سوخته جز شمع نداند
- شماره ٣٤٢: عجب دارم گر او حالم نداند
- شماره ٣٤٣: حدیث جان بجز جانان نداند
- شماره ٣٤٤: که می رود که پیامم به شهریار رساند
- شماره ٣٤٥: درد من دلخسته بدرمان که رساند
- شماره ٣٤٦: گویند که صبرآتش عشقت بنشاند
- شماره ٣٤٧: ماجرائی که دل سوخته می پوشاند
- شماره ٣٤٨: دل بدست یار و غم در دل بماند
- شماره ٣٤٩: ما برکنار و با تو کمر در میان بماند
- شماره ٣٥٠: حدیث عشق ز ما یادگار خواهد ماند
- شماره ٣٥١: هر که را سکه درستست بزر باز نماند
- شماره ٣٥٢: گل اندامی که گلگون می دواند
- شماره ٣٥٣: اگر ز پیش برانی مرا که برخواند
- شماره ٣٥٤: آن خط شب مثال که بر خور نوشته اند
- شماره ٣٥٥: رنج ما بردیم و گنج ارباب دولت برده اند
- شماره ٣٥٦: خورشید را ز مشک زره پوش کرده اند
- شماره ٣٥٧: شام خون آشام گیسو را اگر چین کرده اند
- شماره ٣٥٨: زنده اند آنها که پیش چشم خوبان مرده اند
- شماره ٣٥٩: خورشید را به سایه شب در نشانده اند
- شماره ٣٦٠: این دلبران که پرده برخ در کشیده اند
- شماره ٣٦١: زهی زلفت گرهگیری پر از بند
- شماره ٣٦٢: ای ساربان به قتل ضعیفان کمر مبند
- شماره ٣٦٣: عاقل ندهد عاشق دلسوخته را پند
- شماره ٣٦٤: همرهان رفتند و ما را در سفر بگذاشتند
- شماره ٣٦٥: دل مجروح مرا آگهی از جان دادند
- شماره ٣٦٦: دوش چون در شکن طره شب چین دادند
- شماره ٣٦٧: این چه نامه ست که از کشور یار آوردند
- شماره ٣٦٨: خیمه نوروز بر صحرا زدند
- شماره ٣٦٩: ز چشم مست تو آنها که آگهی دارند
- شماره ٣٧٠: ساقیان آبم بجام لعل شکر خا برند
- شماره ٣٧١: مرغان این چمن همه بی بال و بی پرند
- شماره ٣٧٢: چون ترک من سپاه حبش برختن زند
- شماره ٣٧٣: هم عفی الله نی که ما را مرحبائی می زند
- شماره ٣٧٤: تا درد نیابند دوا را نشناسند
- شماره ٣٧٥: ساقیا می زین فزون تر کن که میخواران بسند
- شماره ٣٧٦: چون خط سبز تو بر آفتاب بنویسند
- شماره ٣٧٧: هر نسخه که در وصف خط یار نویسند
- شماره ٣٧٨: می کشندم بخرابات و در آن می کوشند
- شماره ٣٧٩: در آن مجلس که جام عشق نوشند
- شماره ٣٨٠: کسی که پشت بر آن روی چون نگار کند
- شماره ٣٨١: نور رویت تاب در شمع شبستان افکند
- شماره ٣٨٢: ترکم از غمزه چو ناوک بکمان در فکند
- شماره ٣٨٣: آنکه هرگز نظری با من شیدا نکند
- شماره ٣٨٤: هیچکس نیست که وصل تو تمنا نکند
- شماره ٣٨٥: جان وطن بر در جانان چه کند گر نکند
- شماره ٣٨٦: گمان مبر که دلم میل دوستان نکند
- شماره ٣٨٧: سنبلش غارت ایمان نکند چون نکند
- شماره ٣٨٨: چنانکه صید دل آن چشم آهوانه کند
- شماره ٣٨٩: چون سایبان آفتاب از مشک تاتاری کند
- شماره ٣٩٠: ماه من مشک سیه در دامن گل می کند
- شماره ٣٩١: گمان مبر که در آفاق اهل حسن کمند
- شماره ٣٩٢: سوی دیرم نگذارند که غیرم دانند
- شماره ٣٩٣: طره های تو کمند افکن طرارانند
- شماره ٣٩٤: مستم آنجا مبر ای یار که سرمستانند
- شماره ٣٩٥: چه کسانند که در قصد دل ریش کسانند
- شماره ٣٩٦: صوفی اگرش باده صافی نچشانند
- شماره ٣٩٧: چو مطربان سحر چنگ در رباب زنند
- شماره ٣٩٨: ساقیان چون دم از شراب زنند
- شماره ٣٩٩: چو مطربان سحر آهنگ زیر و بام کنند
- شماره ٤٠٠: پای کوبان در سراندازی چو سربازی کنند
- شماره ٤٠١: پری رخان که برخ رشک لعبت چینند
- شماره ٤٠٢: اهل دل پیش تو مردن ز خدا می خواهند
- شماره ٤٠٣: عاقلان کی دل بدست زلف دلداران دهند
- شماره ٤٠٤: اهل تحقیق چو در کوی خرابات آیند
- شماره ٤٠٥: بنشین تا نفسی آتش ما بنشیند
- شماره ٤٠٦: تنم تنها نمی خواهد که در کاشانه بنشیند
- شماره ٤٠٧: به آب گل رخ آن گلعذار می شویند
- شماره ٤٠٨: دیگرانرا عیش و شادی گر چه در صحرا بود
- شماره ٤٠٩: آن رفت که میل دل من سوی شما بود
- شماره ٤١٠: گردون کنایتی ز سر بام ما بود
- شماره ٤١١: یاد باد آن شب که دلبر مست و دل در دست بود
- شماره ٤١٢: مرا ز مهر رخت کی ملال خواهد بود
- شماره ٤١٣: اگر دو چشم تو مست مدام خواهد بود
- شماره ٤١٤: تا ترا برگ ما نخواهد بود
- شماره ٤١٥: ترک من گوئی که بازش خاطر نخجیر بود
- شماره ٤١٦: دوشم بشمع روی چو ماهت نیاز بود
- شماره ٤١٧: یاد باد آن شب که در مجلس خروش چنگ بود
- شماره ٤١٨: دوشم وطن بجز در دیر مغان نبود
- شماره ٤١٩: بی گلبن وصلت بگلستان نتوان بود
- شماره ٤٢٠: دیشب همه منزل من کوی مغان بود
- شماره ٤٢١: بی رخ حور بجنت نفسی نتوان بود
- شماره ٤٢٢: آن زمان کز من دلسوخته آثار نبود
- شماره ٤٢٣: آندم که نه شمع و نه لگن بود
- شماره ٤٢٤: وفات به بود آنرا که در وفای تو نبود
- شماره ٤٢٥: مشنو که چراغ دل من روی تو نبود
- شماره ٤٢٦: دوش کز طوفان اشکم آب دریا رفته بود
- شماره ٤٢٧: شبی با یار در خلوت مرا عیشی نهانی بود
- شماره ٤٢٨: مرا وقتی نگاری خرگهی بود
- شماره ٤٢٩: راستی را در سپاهان خوش بود آواز رود
- شماره ٤٣٠: نقش رویت بچه رو از دل پر خون برود
- شماره ٤٣١: ترک تیرانداز من کز پیش لشکر می رود
- شماره ٤٣٢: تشنه غنچه سیراب ترا آب چه سود
- شماره ٤٣٣: باش تا روی تو خورشید جهانتاب شود
- شماره ٤٣٤: ایکه هر دم عنبرت بر نسترن چنبر شود
- شماره ٤٣٥: هر کو نظر کند بتو صاحب نظر شود
- شماره ٤٣٦: بیا که بی سر زلفت مرا بسر نشود
- شماره ٤٣٧: گر مرا بخت درین واقعه یاور نشود
- شماره ٤٣٨: گرمی خسرو و شیرین بشکر کم نشود
- شماره ٤٣٩: عجب از قافله دارم که بدر می نشود
- شماره ٤٤٠: زهی لعل تو در درج منضود
- شماره ٤٤١: مهره مهر چو از حقه مینا بنمود
- شماره ٤٤٢: چشمت دل پر ز تاب خواهد
- شماره ٤٤٣: دلم بی وصل جانان جان نخواهد
- شماره ٤٤٤: جان بر افشان اگرت صحبت جانان باید
- شماره ٤٤٥: هرکه با نرگس سرمست تو در کار آید
- شماره ٤٤٦: سحر چو بوی گل از طرف مرغزار برآید
- شماره ٤٤٧: پیداست که از دود دم ما چه برآید
- شماره ٤٤٨: بسالی کی چنان ماهی برآید
- شماره ٤٤٩: گوئی بت من چون ز شبستان بدر آید
- شماره ٤٥٠: به خشم رفته ما گر به صلح باز آید
- شماره ٤٥١: بلبل دلشده از گل به چه رو باز آید
- شماره ٤٥٢: عشقست که چون پرده ز رخ باز گشاید
- شماره ٤٥٣: چون برقع شبرنگ ز عارض بگشاید
- شماره ٤٥٤: نسیم باد صبا چون ز بوستان آید
- شماره ٤٥٥: یا رب این هدهد میمون ز کجا می آید
- شماره ٤٥٦: گلی به رنگ تو از غنچه بر نمی آید
- شماره ٤٥٧: این چه بادست که از سوی چمن می آید
- شماره ٤٥٨: کدام دل که ز دوری به جان نمی آید
- شماره ٤٥٩: مرا دلیست که تا جان برون نمی آید
- شماره ٤٦٠: ناله ئی کان ز دل چنگ برون می آید
- شماره ٤٦١: کسی را از تو کامی برنیاید
- شماره ٤٦٢: مهی چون او به ماهی برنیاید
- شماره ٤٦٣: در پای تو هرکس که سر انداز نیاید
- شماره ٤٦٤: جز ناله کسی مونس و دمساز نیاید
- شماره ٤٦٥: به مهر روی تو در آفتاب نتوان دید
- شماره ٤٦٦: وهم بسی رفت و مکانش ندید
- شماره ٤٦٧: صبح چون گلشن جمال تو دید
- شماره ٤٦٨: جادوئی چون نرگس مستت به بیماری که دید
- شماره ٤٦٩: مستم ز در خانه خمار برآرید
- شماره ٤٧٠: سبزه پیرامن سرچشمه نوشش نگرید
- شماره ٤٧١: آخر از سوز دل شبهای من یاد آورید
- شماره ٤٧٢: دوش چون موکب سلطان خیالش برسید
- شماره ٤٧٣: حدیث شمع از پروانه پرسید
- شماره ٤٧٤: سخن یار ز اغیار بباید پوشید
- شماره ٤٧٥: همچو شمعم بشبستان حرم یاد کنید
- شماره ٤٧٦: آن شکر لب که نباتش ز شکر می روید
- شماره ٤٧٧: کیست که با من حدیث یار بگوید
- شماره ٤٧٨: ز شهریار که آید که حال یار بگوید
- شماره ٤٧٩: مرغ جم باز حدیثی ز سبا می گوید
- شماره ٤٨٠: دست گیرید و بدستم می گلفام دهید
- شماره ٤٨١: ای پرده سرایان که درین پرده سرائید
- شماره ٤٨٢: خدا را از سر زاری بگوئید
- شماره ٤٨٣: ای پیر مغان شربتم از درد مغان آر
- شماره ٤٨٤: زهی تاری ز زلفت مشگ تاتار
- شماره ٤٨٥: مسیح وقتی ازین خسته دم دریغ مدار
- شماره ٤٨٦: ایا صبا گرت افتد بکوی دوست گذار
- شماره ٤٨٧: برو ای خواجه و شه را بگدا باز گذار
- شماره ٤٨٨: طره بفشان و مرا بیش پریشان مگذار
- شماره ٤٨٩: بجز نسیم که یابد نصیبی از گلزار
- شماره ٤٩٠: چو هست قرب حقیقی چه غم ز بعد مزار
- شماره ٤٩١: ماه یا جنتست یا رخسار
- شماره ٤٩٢: ای نغمه خوشت دم داود را شعار
- شماره ٤٩٣: سبحان من یسبحه الرمل فی القفار
- شماره ٤٩٤: قلم گرفتم و می خواستم که بر طومار
- شماره ٤٩٥: منم ز مهر رخت روی کرده در دیوار
- شماره ٤٩٦: ای خوش وصل یار و فصل بهار
- شماره ٤٩٧: حبذا پای گل و صبحدم و فصل بهار
- شماره ٤٩٨: مائیم و عشق و کنج خرابات و روی یار
- شماره ٤٩٩: آشنای تو ز بیگانه و خویشش چه خبر
- شماره ٥٠٠: ما را ز پرده تو دل از پرده شد بدر
- شماره ٥٠١: ای دل ار سودای جانان داری از جان درگذر
- شماره ٥٠٢: شمسه چین را طلوع ازطرف بغتاقش نگر
- شماره ٥٠٣: ای تتق بسته از تیره شب برقمر
- شماره ٥٠٤: بوستان جنتست و سروم حور
- شماره ٥٠٥: زهی طناب سراپرده تو گیسوی حور
- شماره ٥٠٦: گر یار یار باشدت ای یار غم مخور
- شماره ٥٠٧: دوری از ما مکن ای چشم بد از روی تو دور
- شماره ٥٠٨: برافکن سایبان ظلمت از نور
- شماره ٥٠٩: بیار باده که شب ظلمتست و شاهد نور
- شماره ٥١٠: پندم به چه عقل می دهد پیر
- شماره ٥١١: معلوم نگردد سخن عشق بتقریر
- شماره ٥١٢: فتاده ام من دیوانه در غم تو اسیر
- شماره ٥١٣: برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر
- شماره ٥١٤: با عقیق لب او لعل بدخشان کم گیر
- شماره ٥١٥: بیدلی گردل ز دلبر برنگیرد گومگیر
- شماره ٥١٦: ترک عالم گیر و عالم را مسخر کرده گیر
- شماره ٥١٧: دامن خرگه برافکن ای بت کشمیر
- شماره ٥١٨: کار من شکسته بسامان رسید باز
- شماره ٥١٩: ای دل ار صحبت جانان طلبی جان درباز
- شماره ٥٢٠: بستیم دل در آن سر زلف دراز باز
- شماره ٥٢١: چون کوتهست دستم از آن گیسوی دراز
- شماره ٥٢٢: خادمه عود سوز مطربه عود ساز
- شماره ٥٢٣: ای شده بر مه ز شبه مهره ساز
- شماره ٥٢٤: پیش عاقل نیاز چیست نماز
- شماره ٥٢٥: کجا بود من مدهوش را حضور نماز
- شماره ٥٢٦: بنده محمودست و سلطان در ره معنی ایاز
- شماره ٥٢٧: روز عیش و طرب و عید صیامست امروز
- شماره ٥٢٨: این غزل یک دو نوبت از سرسوز
- شماره ٥٢٩: در جهان قصه حسن تو نشد فاش هنوز
- شماره ٥٣٠: برگ نسرین ترا بی خار می یابم هنوز
- شماره ٥٣١: نشست شمع سحر ای چراغ مجلسیان خیز
- شماره ٥٣٢: بگشا بشکر خنده لب لعل شکرریز
- شماره ٥٣٣: ای دلم را شکر جان پرورت چون جان عزیز
- شماره ٥٣٤: ز لعل عیسویان قصه مسیحا پرس
- شماره ٥٣٥: معنی این صورت از صورتگران چین بپرس
- شماره ٥٣٦: ای مرغ خوش نوا چه فرو بسته ئی نفس
- شماره ٥٣٧: نه مرا بر سر کوی تو بجز سایه جلیس
- شماره ٥٣٨: به فلک می رسد خروش خروس
- شماره ٥٣٩: الوداع ای دلبر نامهربان بدرود باش
- شماره ٥٤٠: کارم از بی سیمی ار چون زر نباشد گومباش
- شماره ٥٤١: یار ما را گر غمی از یار نبود گو مباش
- شماره ٥٤٢: زهی مستی من ز بادام مستش
- شماره ٥٤٣: مستم ز دو چشم نیمه مستش
- شماره ٥٤٤: مبرید نام عنبر بر زلف چون کمندش
- شماره ٥٤٥: رخت شمع شبستان می نهندش
- شماره ٥٤٦: سرو را پای به گل می رود از رفتارش
- شماره ٥٤٧: رقیب اگر بجفا باز داردم ز درش
- شماره ٥٤٨: گلزار جنتست رخ حور پیکرش
- شماره ٥٤٩: آن ماه بین که فتنه شود مهر انورش
- شماره ٥٥٠: هر دل غمزده کان غمزه بود غمازش
- شماره ٥٥١: رقم ز غالیه بر طرف لاله زار مکش
- شماره ٥٥٢: گر چه تنگست دلم چون دهن خندانش
- شماره ٥٥٣: آه از آن یار که نبود خبر از یارانش
- شماره ٥٥٤: اگر او سخن نگوید سخنست در دهانش
- شماره ٥٥٥: دگر وجود ندارد لطیفه ئی ز دهانش
- شماره ٥٥٦: بیرون ز کمر هیچ ندیدم ز میانش
- شماره ٥٥٧: آنکه جز نام نیابند نشان از دهنش
- شماره ٥٥٨: حسد از هیچ ندارم مگر از پیرهنش
- شماره ٥٥٩: ترک خنجرکش لشکرشکن ترلک پوش
- شماره ٥٦٠: ای شب زلفت غالیه سا وی مه رویت غالیه پوش
- شماره ٥٦١: ای شبت غالیه آسا و مهت غالیه پوش
- شماره ٥٦٢: ای دو چشم خوش پر خواب تو درخوابی خوش
- شماره ٥٦٣: ای حلقه زده افعی مشکین تو بر دوش
- شماره ٥٦٤: سخنی گفتم و صد قول خطا کردم گوش
- شماره ٥٦٥: چو جام لعل تو نوشم کجا بماند هوش
- شماره ٥٦٦: ای دل مکن انکار و از این کار میندیش
- شماره ٥٦٧: پرده از رخ بفکن ای خود پرده رخسار خویش
- شماره ٥٦٨: آورده ایم روی بسوی دیار خویش
- شماره ٥٦٩: به شهریار بگوئید حال این درویش
- شماره ٥٧٠: به بزمگاه صبوحی کنون بمجلس خاص
- شماره ٥٧١: بده آن راح روان بخش که در مجلس خاص
- شماره ٥٧٢: بسوز سینه رسند اهل دل بذوق سماع
- شماره ٥٧٣: بیار باده که وقت گلست و موسم باغ
- شماره ٥٧٤: چون آتش خور شعله زد از شیشه شفاف
- شماره ٥٧٥: شمیم باغ بهشتست با نسیم عراق
- شماره ٥٧٦: ای برده عارضت به لطافت ز مه سبق
- شماره ٥٧٧: چو حرفی بخوانی ز طومار عشق
- شماره ٥٧٨: طفل بود در نظر پیر عشق
- شماره ٥٧٩: باز برافراختیم رایت سلطان عشق
- شماره ٥٨٠: سری بالعیس اصحابی ولی فی العیس معشوق
- شماره ٥٨١: ای سرو خرامنده بستان حقایق
- شماره ٥٨٢: نکهت روضه خلدست که می بیزد مشک
- شماره ٥٨٣: وه چه شیرینست لعلش اندرو پنهان نمک
- شماره ٥٨٤: دیدم از دور بتی کاکلکش مشکینک
- شماره ٥٨٥: ای روان از شکر تنگ تو شکر تنگ تنگ
- شماره ٥٨٦: نیستی آنکه زنی شیشه هستی برسنگ
- شماره ٥٨٧: چو هیچگونه ندارم بحضرت تو مجال
- شماره ٥٨٨: یکدم ز قال بگذر اگر واقفی ز حال
- شماره ٥٨٩: گشت معلوم کنون قیمت ایام وصال
- شماره ٥٩٠: سبحان من تقدس بالعز و الجلال
- شماره ٥٩١: زهی ز باده لعلت در آتش آب زلال
- شماره ٥٩٢: ای سواد خط توشرح مصابیح جمال
- شماره ٥٩٣: زهی گرفته خور از طلعت تو فال جمال
- شماره ٥٩٤: زهی زلفت شکسته نرخ سنبل
- شماره ٥٩٥: شب رحیل ز افغان خستگان مراحل
- شماره ٥٩٦: ای دل من بسته در آن زنجیر سمن سا دل
- شماره ٥٩٧: دلم مرید مرادست و دیده رهبر دل
- شماره ٥٩٨: ای ماه تو مهر انور دل
- شماره ٥٩٩: دلم ربودی و رفتی ولی نمی روی از دل
- شماره ٦٠٠: ای غم عشق تو آتش زده در خرمن دل
- شماره ٦٠١: رحمتی گر نکند بر دلم آن سنگین دل
- شماره ٦٠٢: مرا که راه نماید کنون به خانه دل
- شماره ٦٠٣: گر گنج طلب داری از مار مترس ای دل
- شماره ٦٠٤: مقاربت نشود مرتفع ببعد منازل
- شماره ٦٠٥: ای کرده تیره شب را بر آفتاب منزل
- شماره ٦٠٦: هرگه که ز خرگه بچمن بار دهد گل
- شماره ٦٠٧: باغبان گو برو باد مپیما کز گل
- شماره ٦٠٨: خوشا با دوستان در بوستان گل
- شماره ٦٠٩: مرا که نیست بخاک درت امید وصول
- شماره ٦١٠: یا مسرع الشمال اذا تحصل الوصول
- شماره ٦١١: سپیده دم که برآمد خروش بانگ رحیل
- شماره ٦١٢: نوبتی صبح برآمد ببام
- شماره ٦١٣: برآمد بانگ مرغ و نوبت بام
- شماره ٦١٤: آفتابست یا ستاره بام
- شماره ٦١٥: تبت یا ذا الجلال و الا کرام
- شماره ٦١٦: خوشا به مجلس شوریدگان درد آشام
- شماره ٦١٧: مگر که صبح من امشب اسیر گشت بشام
- شماره ٦١٨: عارض ترکان نگر در چین جعد مشک فام
- شماره ٦١٩: حن فی روض الهوی قلبی کماناح الحمام
- شماره ٦٢٠: گر چه من آب رخ از خاک درت یافته ام
- شماره ٦٢١: من ز دست دیده و دل در بلا افتاده ام
- شماره ٦٢٢: سلامی به جانان فرستاده ام
- شماره ٦٢٣: گر نگویم دوستی از دوستانت بوده ام
- شماره ٦٢٤: هیچ می دانی که دیشب در غمش چون بوده ام
- شماره ٦٢٥: چو نام تو در نامه ئی دیده ام
- شماره ٦٢٦: هردم آرد باد صبح از روضه رضوان پیام
- شماره ٦٢٧: چشم پرخواب گشودی و ببستی خوابم
- شماره ٦٢٨: دل گل زنده گردد از دم خم
- شماره ٦٢٩: ای تنم کرده ز غم موئی و در مو زده خم
- شماره ٦٣٠: چو چشم مست تو می پرستم
- شماره ٦٣١: ز لعلم ساغری در ده که چون چشم تو سرمستم
- شماره ٦٣٢: من از آن لحظه که در چشم تو دیدم مستم
- شماره ٦٣٣: امروز که من عاشق و دیوانه و مستم
- شماره ٦٣٤: تخفیف کن از دور من این باده که مستم
- شماره ٦٣٥: رند و دردی کش و مستم چه توان کرد چو هستم
- شماره ٦٣٦: روزگاری روی در روی نگاری داشتم
- شماره ٦٣٧: صبحدم دل را مقیم خلوت جان یافتم
- شماره ٦٣٨: بدانکه بوی تو آورد صبحدم بادم
- شماره ٦٣٩: در چمن دوش ببوی تو گذر می کردم
- شماره ٦٤٠: می گذشتی و من از دور نظر می کردم
- شماره ٦٤١: عشق آن بت ساکن میخانه می گرداندم
- شماره ٦٤٢: گر می کشندم ور می کشندم
- شماره ٦٤٣: وقتست کز ورای سراپرده عدم
- شماره ٦٤٤: با روی چون گلنارش از برگ سمن باز آمدم
- شماره ٦٤٥: رخشنده تر از مهر رخش ماه ندیدم
- شماره ٦٤٦: نکنم حدیث شکر چو لبت گزیدم
- شماره ٦٤٧: روزی به سر کوی خرابات رسیدم
- شماره ٦٤٨: نشان روی تو جستم به هر کجا که رسیدم
- شماره ٦٤٩: بلبلان که رساند نسیم باغ ارم
- شماره ٦٥٠: ایدل ار خواهی به دولتخانه جانت برم
- شماره ٦٥١: دوش می آید نگار بربرم
- شماره ٦٥٢: چو برکشی علم قربت از حریم حرم
- شماره ٦٥٣: بزن بنوک خدنگم که پیش دست تو میرم
- شماره ٦٥٤: اشکست که می گردد در کوی تو همرازم
- شماره ٦٥٥: بیا که هندوی گیسوی دلستان تو باشم
- شماره ٦٥٦: ای روی تو چشمه خور چشم
- شماره ٦٥٧: ای لاله برگ خویش نظرت گلستان چشم
- شماره ٦٥٨: تا چند به شادی می غمهای تو نوشم
- شماره ٦٥٩: می درم جامه و از مدعیان می پوشم
- شماره ٦٦٠: ترا که گنج گشودی ز زخم مار چه غم
- شماره ٦٦١: من بار هجر می کشم و ناقه محملم
- شماره ٦٦٢: آید ز نی حدیثی هر دم بگوش جانم
- شماره ٦٦٣: من آن مرغ همایونم که باز چتر سلطانم
- شماره ٦٦٤: من همان به که بسوزم ز غم و دم نزنم
- شماره ٦٦٥: گر من خمار خود ز لب یار بشکنم
- شماره ٦٦٦: ز روی خوب تو گفتم که پرده برفکنم
- شماره ٦٦٧: نیست بی روی تو میل گل و برگ سمنم
- شماره ٦٦٨: مدام آن نرگس سرمست را در خواب می بینم
- شماره ٦٦٩: گلی به رنگ تو در بوستان نمی بینم
- شماره ٦٧٠: آن ماه پری رخ را در خانه نمی بینم
- شماره ٦٧١: خرم آنروز که از خطه کرمان بروم
- شماره ٦٧٢: من بیدل نگر از صحبت جانان محروم
- شماره ٦٧٣: این چه بادست کزو بوی شما می شنوم
- شماره ٦٧٤: این چه بویست که از باد صبا می شنوم
- شماره ٦٧٥: حکایت رخت از آفتاب می شنوم
- شماره ٦٧٦: نسیم زلف تو از نوبهار می شنوم
- شماره ٦٧٧: مدتی شد که درین شهر گرفتار توایم
- شماره ٦٧٨: با لعل او ز جوهر جان در گذشته ایم
- شماره ٦٧٩: ما حاصل از جهان غم دلبر گرفته ایم
- شماره ٦٨٠: ما قدح کشتی و دل را همچو دریا کرده ایم
- شماره ٦٨١: چون ما بکفر زلف تو اقرار کرده ایم
- شماره ٦٨٢: به گدائی به سر کوی شما آمده ایم
- شماره ٦٨٣: باز هشیار برون رفته و مست آمده ایم
- شماره ٦٨٤: ما بدرگاه تو از کوی نیاز آمده ایم
- شماره ٦٨٥: ما به نظاره رویت بجهان آمده ایم
- شماره ٦٨٦: کشتی ما کو که ما زورق درآب افکنده ایم
- شماره ٦٨٧: اشارت کرده بودی تا بیایم
- شماره ٦٨٨: ما ز رخ کار خویش پرده بر انداختیم
- شماره ٦٨٩: ما دلی ایثار او کردیم و جانی یافتیم
- شماره ٦٩٠: مردیم در خمار و شرابی نیافتیم
- شماره ٦٩١: آنکه لعلش عین آب زندگانی یافتیم
- شماره ٦٩٢: ما نوای خویش را در بینوائی یافتیم
- شماره ٦٩٣: دو جان وقف حریم حرم او کردیم
- شماره ٦٩٤: اهل دل را خبر از عالم جان آوردیم
- شماره ٦٩٥: دل به دست غم سودای تو دادیم و شدیم
- شماره ٦٩٦: گر شدیم از کویت ای ترک ختا باز آمدیم
- شماره ٦٩٧: باز چون بلبل بصد دستان ببستان آمدیم
- شماره ٦٩٨: شمع بنشست ز باد سحری خیز ندیم
- شماره ٦٩٩: نسیم باد بهاری وزید خیز ندیم
- شماره ٧٠٠: ما سر بنهادیم و به سامان نرسیدیم
- شماره ٧٠١: از عمر چو این یک دو نفس بیش نداریم
- شماره ٧٠٢: داریم دلی پر غم و غمخوار نداریم
- شماره ٧٠٣: ما مست می لعل روان پرور یاریم
- شماره ٧٠٤: اکنون که از بهشت نشان می دهد نسیم
- شماره ٧٠٥: کی آمدی ز تتار ای صبای مشک نسیم
- شماره ٧٠٦: ما جرعه چشانیم ولی خضر و شانیم
- شماره ٧٠٧: خیزید ای میخوارگان تا خیمه بر گردون زنیم
- شماره ٧٠٨: خیز تا برگ صبوحی بچمن ساز کنیم
- شماره ٧٠٩: خیز تا باده در پیاله کنیم
- شماره ٧١٠: نشان دل بی نشان از که جویم
- شماره ٧١١: دلداده ایم وز پی دلدار می رویم
- شماره ٧١٢: درد دل خویش با که گویم
- شماره ٧١٣: ز باد نکهت دو تات می جوئیم
- شماره ٧١٤: ای بت یاقوت لب وی مه نامهربان
- شماره ٧١٥: ای رخت شمع بت پرستان شمع برون بر از شبستان
- شماره ٧١٦: ای رخ تو قبله خورشید پرستان
- شماره ٧١٧: چه خوشست باده خوردن به صبوح در گلستان
- شماره ٧١٨: ای چشم تو بند مستان
- شماره ٧١٩: ببوستان می گل بوی لاله گون مستان
- شماره ٧٢٠: نرگس مستت فتنه مستان
- شماره ٧٢١: ای بوستان عارض تو گلستان جان
- شماره ٧٢٢: ای لب و گفتار تو کام دل و قوت جان
- شماره ٧٢٣: ای چشم می پرستت آشوب چشم بندان
- شماره ٧٢٤: ای می لعل تو کام رندان
- شماره ٧٢٥: به من رسید نوید وصال دلداران
- شماره ٧٢٦: چو چشم خفته بگشودی ببستی خواب بیداران
- شماره ٧٢٧: ای غمزه جادویت افسونگر بیماران
- شماره ٧٢٨: تا چند دم از گل زنی ای باد بهاران
- شماره ٧٢٩: چه خوش باشد میان لاله زاران
- شماره ٧٣٠: ای نسیم سحری بوی بهارم برسان
- شماره ٧٣١: ای صبا غلغل بلبل بگلستان برسان
- شماره ٧٣٢: یا رب ز باغ وصل نسیمی بمن رسان
- شماره ٧٣٣: در تابم از دو هندوی آتش پرستشان
- شماره ٧٣٤: خوشا چشمی که بیند روی ترکان
- شماره ٧٣٥: خوشا صبح و صبوحی با همالان
- شماره ٧٣٦: ای کفر سر زلف تو غارتگر ایمان
- شماره ٧٣٧: دلا از جان زبان درکش که جانان
- شماره ٧٣٨: زهی روی تو صبح شب نشینان
- شماره ٧٣٩: ای زلف تو زنجیر دل حلقه ربایان
- شماره ٧٤٠: سخن عشق نشاید بر هر کس گفتن
- شماره ٧٤١: نه درد عشق می یارم نهفتن
- شماره ٧٤٢: نی نگر با اهل دل هر دم بمعنی در سخن
- شماره ٧٤٣: دوش چون از لعل میگون تو می گفتم سخن
- شماره ٧٤٤: هندوی آن کاکل ترکانه می باید شدن
- شماره ٧٤٥: بسی خون جگر دارد سر زلف تو در گردن
- شماره ٧٤٦: بر اشکم کهربا آبیست روشن
- شماره ٧٤٧: ترا که گفت که قصد دل شکسته ما کن
- شماره ٧٤٨: ای خواجه مرا با می و میخانه رها کن
- شماره ٧٤٩: وقت صبوح شد بشبستان شتاب کن
- شماره ٧٥٠: ای صبا احوال دل با آن صنم تقریر کن
- شماره ٧٥١: خویش را در کوی بیخویشی فکن
- شماره ٧٥٢: امشب ای یار قصد خواب مکن
- شماره ٧٥٣: جان بده یا دگر اندیشه جانانه مکن
- شماره ٧٥٤: ای باد سحرگاهی زینجا گذری کن
- شماره ٧٥٥: بلبل خوش سرای شد مطرب مجلس چمن
- شماره ٧٥٦: بوقت صبح ندانم چه شد که مرغ چمن
- شماره ٧٥٧: هر کس که برگرفت دل از جان چنانکه من
- شماره ٧٥٨: گهیکه جان رود از چشم ناتوان بیرون
- شماره ٧٥٩: ای سر زلف تو لیلی و جهانی مجنون
- شماره ٧٦٠: به عقل کی متصور شود فنون جنون
- شماره ٧٦١: زبان خامه نتواند حدیث دل بیان کردن
- شماره ٧٦٢: سنبل سیه بر سمن مزن
- شماره ٧٦٣: خط زنگاری نگر از سبزه بر گرد سمن
- شماره ٧٦٤: ای ز سنبل بسته شادروان مشکین بر سمن
- شماره ٧٦٥: خیز و در بحر عدم غوطه خور و ما را بین
- شماره ٧٦٦: هر زمان آهنگ بیزاریش بین
- شماره ٧٦٧: زهی خطی به خطا برده سوی خطه چین
- شماره ٧٦٨: ای شام زلفت بتخانه چین
- شماره ٧٦٩: تحیتی چو هوای ریاض خلد برین
- شماره ٧٧٠: آن لب شیرین همچون جان شیرین
- شماره ٧٧١: کیست که گوید ببارگاه سلاطین
- شماره ٧٧٢: هرکه شد با ساکنان عالم علوی قرین
- شماره ٧٧٣: نسیم صبح کز بویش مشام جان شود مشکین
- شماره ٧٧٤: سرو را گل یار نبود گر بود نبود چنین
- شماره ٧٧٥: صید شیران می کند آهوی روبه باز او
- شماره ٧٧٦: ترک من خاقان نگر در حلقه عشاق او
- شماره ٧٧٧: آب آتش می رود زان لعل آتش فام او
- شماره ٧٧٨: خوشا کشته برطرف میدان او
- شماره ٧٧٩: به آفتاب جهانتاب سایه پرور تو
- شماره ٧٨٠: ایکه چو موی شد تنم در هوس میان تو
- شماره ٧٨١: ای هیچ در میان نه ز موی میان تو
- شماره ٧٨٢: برو ای باد بدانسوی که من دانم و تو
- شماره ٧٨٣: ای شب قدر بیدلان طره دلربای تو
- شماره ٧٨٤: ای چراغ دیده جان روی تو
- شماره ٧٨٥: ای طبیب دل ریش از سر بیمار مرو
- شماره ٧٨٦: صبحست ساقیا می چون آفتاب کو
- شماره ٧٨٧: دوش می کردم سئوال از جان که آن جانانه کو
- شماره ٧٨٨: مرا ز هجر تو امید زندگانی کو
- شماره ٧٨٩: که بر ز سرو روان تو خورد راست بگو
- شماره ٧٩٠: ای صبا حال جگر گوشه ما چیست بگو
- شماره ٧٩١: نفحه گلشن عشق از نفس ما بشنو
- شماره ٧٩٢: آن عید نیکوان بدر آمد بعیدگاه
- شماره ٧٩٣: ای سنبله زلف تو خرمن زده بر ماه
- شماره ٧٩٤: ای روانم بلب لعل تو آورده پناه
- شماره ٧٩٥: مه بی مهر من ز شعر سیاه
- شماره ٧٩٦: روی این چرخ سیه روی ستمکاره سیاه
- شماره ٧٩٧: ای دلم جان و جهان در راه جانان باخته
- شماره ٧٩٨: ای حبش بر چین و چین در زنگبار انداخته
- شماره ٧٩٩: قدحی ده ای برآتش تتقی ز آب بسته
- شماره ٨٠٠: ای از شب قمرسا بر مه نقاب بسته