غزلیات - قسمت دوم
- شماره ١: ای چیده سنبل تر در باغ دسته بسته
- شماره ٢: ای سنبل تازه دسته بسته
- شماره ٣: خسرو گل بین دگر ملک سکندر یافته
- شماره ٤: ای سر زلف تو درحلقه و تاب افتاده
- شماره ٥: ای ملک دلم خراب کرده
- شماره ٦: تخت خیری بین دگر بر تخته خارا زده
- شماره ٧: ای لبت خنده بر شراب زده
- شماره ٨: ای خوشا مست و خراب اندر خرابات آمده
- شماره ٩: آن ترک بلغاری نگر با چشم خونخوار آمده
- شماره ١٠: چون سنبلت که دید سیاهی سر آمده
- شماره ١١: ای پسر دامن اهل قدم از دست مده
- شماره ١٢: بی تو مرا پر آب دیده
- شماره ١٣: زهی روی دل افروزت چراغ و چشم هر دیده
- شماره ١٤: زهی ربوده خیال تو خوابم از دیده
- شماره ١٥: زهی جمال تو خورشید مشرق دیده
- شماره ١٦: بساز چاره این دردمند بیچاره
- شماره ١٧: برآمد ماهم از میدان سواره
- شماره ١٨: ترک من هر لحظه گیرد با من از سر خرخشه
- شماره ١٩: پری رخا منه از دست یکزمان شیشه
- شماره ٢٠: ای از گل رخسار تو خون در دل لاله
- شماره ٢١: ای خوشه چین سنبل پرچینت سنبله
- شماره ٢٢: دی آن بت کافر بچه با چنگ و چغانه
- شماره ٢٣: پرواز کن ای مرغ و بگلزار فرود آی
- شماره ٢٤: باز هر چند که در دست شهان دارد جای
- شماره ٢٥: از برای دلم ای مطربه پرده سرای
- شماره ٢٦: مهست یا رخ آن آفتاب مهر افزای
- شماره ٢٧: پرده ابر سیاه از مه تابان بگشای
- شماره ٢٨: ای روضه رضوان ز سر کوی تو بابی
- شماره ٢٩: ز زلف و روی تو خواهم شبی و مهتابی
- شماره ٣٠: بیار ای لعبت ساقی شرابی
- شماره ٣١: زهی اشکم ز شوق لعل میگون تو عنابی
- شماره ٣٢: دلا تا طلعت سلمی نیابی
- شماره ٣٣: خود پرستی مکن ار زانکه خدا می طلبی
- شماره ٣٤: ترک صورت کن اگر عالم معنی طلبی
- شماره ٣٥: در باغ چون بالای تو سروی ندیدم راستی
- شماره ٣٦: یا من قریرة مقلتی لقیاک غایة منیتی
- شماره ٣٧: چو دستان برکشد مرغ صراحی
- شماره ٣٨: ز رارض دار سعدی یا بارق الغوادی
- شماره ٣٩: چه جرم رفت که رفتی و ترک ما کردی
- شماره ٤٠: گفتمش از چه دلم بردی و خونم خوردی
- شماره ٤١: چه کرده ام که بیکبارم از نظر بفکندی
- شماره ٤٢: کجا باز آید آن مرغی که با من همقفس بودی
- شماره ٤٣: یاد باد آنکه دلم را مدد جان بودی
- شماره ٤٤: گر آن مه در نظر بودی چه بودی
- شماره ٤٥: ای شمع چگل دوش در ایوان که بودی
- شماره ٤٦: هیچ شکر چو آن دهان دیدی
- شماره ٤٧: چه خوش باشد دمی با دوستداری
- شماره ٤٨: تو آن ماه زهره جبینی و آن سرو لاله عذاری
- شماره ٤٩: یا باری البرایا یا زاری الذراری
- شماره ٥٠: آب رخ ما بری و باد شماری
- شماره ٥١: ای دلم بسته ز زلف سیهت زناری
- شماره ٥٢: ای نفس مشک بیز باد بهاری
- شماره ٥٣: بخوبی چو یار من نباشد یاری
- شماره ٥٤: ای مهر ماه روی ترا زهره مشتری
- شماره ٥٥: ای که بر دیده صاحب نظران می گذری
- شماره ٥٦: گل سوری دگر بجلوه گری
- شماره ٥٧: چو چشم مست تو با خواب می کند بازی
- شماره ٥٨: میا در قلب عشق ایدل که بازی نیست جانبازی
- شماره ٥٩: گرفتمت که بگیرم عنان مرکب تازی
- شماره ٦٠: سحر چون باد عیسی دم کند با روح دمسازی
- شماره ٦١: اگر تو عشق نبازی بعمر خویش چه نازی
- شماره ٦٢: صبح وصل از افق مهر بر آید روزی
- شماره ٦٣: ای آفتاب رویت در اوج دلفروزی
- شماره ٦٤: در دلم بود کزین پس ندهم دل بکسی
- شماره ٦٥: تو چون قربان نمی گردی کجا همکیش ما باشی
- شماره ٦٦: گر بفریب می کشی ور بعتاب می کشی
- شماره ٦٧: یا حادی النیاق قد ذبت فی الفراق
- شماره ٦٨: شبست و خلوت و مهتاب و ساغر ای بت ساقی
- شماره ٦٩: تشنه ام تا بکی آخر بده آبی ساقی
- شماره ٧٠: تبسمت الزهر والمزن باک
- شماره ٧١: دلکم برد بغارت ز برم دلبرکی
- شماره ٧٢: چون نیست ما را با او وصالی
- شماره ٧٣: دوش بر طرف چمن گلبانگ می زد بلبلی
- شماره ٧٤: خوشا شراب محبت ز ساغر ازلی
- شماره ٧٥: راه بی پایان عشقت را نیابم منزلی
- شماره ٧٦: یا من الیک میلی قف ساعة قبیلی
- شماره ٧٧: یا ملولا عن سلامی انت فی الدنیا مرامی
- شماره ٧٨: گر آفتاب نباشد تو ماه چهره تمامی
- شماره ٧٩: کس به نیکی نبرد نام من از بدنامی
- شماره ٨٠: ای رفته پیش چشمه نوش تو آب می
- شماره ٨١: ای مقیمان درت را عالمی در هر دمی
- شماره ٨٢: روی تو گر بدیدمی جان بتو بر فشاندمی
- شماره ٨٣: حریفان مست و مدهوشند و شادروان خراب از می
- شماره ٨٤: باده گلگون مرا و طلعت سلمی
- شماره ٨٥: ای از حیای لعل لبت آب گشته می
- شماره ٨٦: ز تو با بتو راز گویم بزبان بیزبانی
- شماره ٨٧: خرامنده سروی به رخ گلستانی
- شماره ٨٨: چون نداری جان معنی معنی جانرا چه دانی
- شماره ٨٩: ایا صبا خبری کن مرا از آن که تو دانی
- شماره ٩٠: برو ای باد بهاری بدیاری که تو دانی
- شماره ٩١: کامت اینست که هر لحظه ز پیشم رانی
- شماره ٩٢: به سر ماه فکنده طیلسانی
- شماره ٩٣: دلا بر عالم جان زن علم زین دیر جسمانی
- شماره ٩٤: دی سیر برآمد دلم از روز جوانی
- شماره ٩٥: گهم رانی و گه دشنام خوانی
- شماره ٩٦: چگونه سرو روان گویمت که عین روانی
- شماره ٩٧: سقی الله ایام وصل الغوانی
- شماره ٩٨: اروض الخلدام مغنی الغوانی
- شماره ٩٩: بدینسان که از ما جهانی جهانی
- شماره ١٠٠: نه آخر تو آنی که ما را زیانی
- شماره ١٠١: مگر بدیده مجنون نظر کنی ورنی
- شماره ١٠٢: در باز جان گر آرزوی جان طلب کنی
- شماره ١٠٣: ای دل اگر دیو نئی ملک سلیمان چکنی
- شماره ١٠٤: شاید آنزلف شکن بر شکن ار می شکنی
- شماره ١٠٥: نه عهد کرده ئی آخر که قصد ما نکنی
- شماره ١٠٦: مهر سلمی ورزی و دعوی سلمانی کنی
- شماره ١٠٧: ای لاله زار آتش روی تو آب روی
- شماره ١٠٨: مستی ز چشم دلکش میگون یار جوی
- شماره ١٠٩: ای صبا با بلبل خوشگوی گوی
- شماره ١١٠: جان پرورم گهی که تو جانان من شوی
- شماره ١١١: ایکه گوئی کز چه رو سر گشته می کردی چو گوی
- شماره ١١٢: چون نئی سر گشته چوگان چو گوی
- شماره ١١٣: ای سبزه دمانیده بگرد قمر از موی
- شماره ١١٤: ای میان تو چو یک موی و دهان یکسر موی
- شماره ١١٥: ای پیک عاشقان اگر از حالم آگهی
- شماره ١١٦: ای آینه قدرت بیچون الهی
- شماره ١١٧: گر تو شیرین شکر لب بشکر خنده در آئی
- شماره ١١٨: چون پیکر مطبوعت در معنی زیبائی
- شماره ١١٩: خوشا وقتی که از بستانسرائی
- شماره ١٢٠: ای سر زلف ترا پیشه سمن فرسائی
- شماره ١٢١: گفتا تو از کجائی کاشفته می نمائی
- شماره ١٢٢: ایکه عنبر ز سر زلف تو دارد بوئی
- شماره ١٢٣: برخیز که بنشیند فریاد ز هر سوئی
- شماره ١٢٤: ای ترک پریچهره بدین سلسله موئی
- شماره ١٢٥: من کیم زاری نزار افتاده ئی
- شماره ١٢٦: از مشک سوده دام بر آتش نهاده ئی
- شماره ١٢٧: گرد ماه از مشک چنبر کرده ئی
- شماره ١٢٨: از لب شیرین چون شکر نبات آورده ئی
- شماره ١٢٩: این چه بویست ای صبا از مرغزار آورده ئی
- شماره ١٣٠: دیشب ای باد صبا گوئی که جائی بوده ئی
- شماره ١٣١: آتش اندر آب هرگز دیده ئی
- شماره ١٣٢: دوش پیری یافتم در گوشه میخانه ئی