باب اول در عدل و تدبیر و رای
- سر آغاز
- حکایت در تدبیر و تأخیر در سیاست
- گفتار اندر بخشایش بر ضعیفان
- در معنی شفقت بر حال رعیت
- حکایت در شناختن دوست و دشمن را
- گفتار اندر نظر در حق رعیت مظلوم
- هم در این معنی
- حکایت در معنی شفقت
- حکایت اتابک تکله
- حکایت ملک روم با دانشمند
- حکایت مرزبان ستمگار با زاهد
- گفتار اندر نگه داشتن خاطر درویشان
- حکایت در معنی رحمت با ناتوانان در حال توانایی
- حکایت
- اندر معنی عدل و ظلم و ثمره آن
- حکایت برادران ظالم و عادل و عاقبت ایشان
- صفت جمعیت اوقات درویشان راضی
- حکایت عابد و استخوان پوسیده
- گفتار اندر نکوکاری و بد کاری و عاقبت آنها
- حکایت شحنه مردم آزار
- حکایت حجاج یوسف
- در نواخت رعیت و رحمت بر افتادگان
- حکایت در این معنی
- گفتار اندر بی وفائی دنیا
- در تغیر روزگار و انتقال مملکت
- حکایت قزل ارسلان با دانشمند
- حکایت
- حکایت پادشاه غور با روستایی
- حکایت مأمون با کنیزک
- حکایت درویش صادق و پادشاه بیدادگر
- حکایت زورآزمای تنگدست
- حکایت در معنی خاموشی از نصیحت کسی که پند نپذیرد
- گفتار اندر رای و تدبیر ملک و لشکر کشی
- گفتار اندر نواخت لشکریان در حالت امن
- گفتار اندر تقویت مردان کار آزموده
- گفتار اندر دلداری هنرمندان
- گفتار اندر حذر کردن از دشمنان
- گفتار اندر دفع دشمن به رای و تدبیر
- گفتار اندر ملاطفت با دشمن از روی عاقبت اندیشی
- گفتار اندر حذر از دشمنی که در طاعت آید
- گفتار اندر پوشیدن راز خویش