غزلیات
- شماره ١: جاء البرید مبشرا من بعد ما طال المدا
- شماره ٢: ای خاک درت سرمه ارباب بصارت
- شماره ٣: به عالم هر دلی کاو هوشمند است
- شماره ٤: بگذر ز علم رسمی، که تمام قیل و قال است
- شماره ٥: دلا! باز این همه افسردگی چیست؟
- شماره ٦: آنانکه شمع آرزو در بزم عشق افروختند
- شماره ٧: دگر از درد تنهایی، به جانم یار می باید
- شماره ٨: یک گل ز باغ دوست، کسی بو نمی کند
- شماره ٩: آنها که ربوده الستند
- شماره ١٠: عهد جوانی گذشت، در غم بود و نبود
- شماره ١١: نگشود مرا ز یاریت کار
- شماره ١٢: آتش به جانم افکند، شوق لقای دلدار
- شماره ١٣: اگر کنم گله من از زمانه غدار
- شماره ١٤: الهی الهی، به حق پیمبر
- شماره ١٥: تا سرو قباپوش تو را دیده ام امروز
- شماره ١٦: روی تو گل تازه و خط سبزه نوخیز
- شماره ١٧: پای امیدم، بیابان طلب گم کرده ای
- شماره ١٨: من آینه طلعت معشوق وجودم
- شماره ١٩: به شهر عافیت، مأوی ندارم
- شماره ٢٠: مقصود و مراد کون دیدیم
- شماره ٢١: شبی ز تیرگی دل سیاه گشت چنان
- شماره ٢٢: تازه گردید از نسیم صبحگاهی، جان من
- شماره ٢٣: یک دمک، با خودآ، ببین چه کسی
- شماره ٢٤: مضی فی غفلة عمری، کذلک یذهب الباقی
- شماره ٢٥: ساقیا! بده جامی، زان شراب روحانی