تسخیر فطرت - آدم از بهشت بیرون آمده می گوید:
چه خوش است زندگی را همه سوز و ساز کردن
دل کوه و دشت و صحرا به دمی گداز کردن
ز قفس دری گشادن به فضای گلستانی
ره آسمان نوردن به ستاره راز کردن
بگدازهای پنهان، به نیازهای پیدا
نظری ادا شناسی بحریم ناز کردن
گهی جز یکی ندیدن، به هجوم لاله زاری
گهی خار نیش زن را ز گل امتیاز کردن
همه سوز ناتمامم، همه درد آرزویم
بگمان دهم یقین را که شهید جستجویم