فصل بهار
خیز که در کوه و دشت خیمه زد ابر بهار
مست ترنم هزار، طوطی و دراج و سار، بر طرف جویبار،کشت و گل و لاله زار، چشم تماشا بیار
خیز که در کوه و دشت، خیمه زد ابر بهار
خیز که در باغ و راغ، قافله ی گل رسید
باد بهاران وزید، مرغ نوا آفرید، لاله گریبان درید، حسن گل تازه چید، عشق غم نو خرید
خیز که در باغ و راغ، قافله ی گل رسید
بلبلگان در صفیر صلصلگان در خروش
خون چمن گرم جوش، ای که نشینی خموش، در شکن آئین هوش، باده ی معنی بنوش، نغمه سرا گل بپوش
بلبلگان در صفیر صلصلگان در خروش
حجره نشینی گذار گوشه ی صحرا گزین
بر لب جوئی نشین، آب روان را به بین، نرگس ناز آفرین، لخت دل فرودین، بوسه زنش بر جبین
حجره نشینی گذار گوشه ی صحرا گزین
دیده ی معنی گشا ای ز عیان بیخبر
لاله کمر در کمر، نیمه ی آتش به بر، می چکدش بر جگر، شبنم اشگ سحر، در شفق انجم نگر
دیده معنی گشای، ای ز عیان بی خبر
خاک چمن وا نمود راز دل کائنات
بود و نبود صفات، جلوه گریهای ذات، آنچه تو دانی حیات: آنچه تو خوانی ممات، هیچ ندارد ثبات
خاک چمن وا نمود راز دل کائنات