بیا که تازه نوا می تراود از رگ ساز
مئی که شیشه گدازد بساغر اندازیم
مغان و دیر مغان را نظام تازه دهیم
بنای میکده های کهن براندازیم
ز رهزنان چمن انتقام لاله کشیم
به بزم غنچه و گل طرح دیگر اندازیم
بطوف شمع چو پروانه زیستن تا کی
ز خویش این همه بیگانه زیستن تا کی
