" rel="stylesheet"/> "> ">

شماره ١٨٢: بدو چشم تو که تا زنده ام

بدو چشم تو که تا زنده ام

تو خداوندی و من بنده ام

سر زلف تو گواه منست

که من از بهر رخت زنده ام

به رخ خویش بنازی چنان

که من از عشق تو تا زنده ام

چه زنم خنده که در عشق تو

ز دو صد گریه بود خنده ام