" rel="stylesheet"/> "> ">

شماره ٣١٦: این همه چابکی و زیبایی

این همه چابکی و زیبایی

این چنین از کجا همی آیی

چون مه چارده به نیکویی

چون بت آزری به زیبایی

مه نخوانم ترا معاذالله

مه نهانست تا به پیدایی

ماه سرد و ترست و رنگ آمیز

شب دو و بی قرار و هرجایی

کی توان کردنت همی مانند

که تو خورشید عالم آرایی