صفی محمد تاریخی از خدای بترس
به خانه باش و میا تا گهی که خوانندت
فصیح و گنگ به تعریض چند گویندت
جوان و پیر به تصریح چند رانندت
گمان بری که ظریفی ولی نمی دانی
که پیش مردمک دیده می نشانندت
هزار . . . خر اندر . . . زن آن قوم
که تا فجی بنمیری ظریف دانندت
