در بزرگداشت حضرت رضا (ع)
باز شد باغ چون دم طاووس
لاله بشکفت همچو روی عروس
دامن خاک شد ز بسد و لعل
تاج فرعون و گنج دقیانوس
گلستان شد چو بزمه پرویز
بوستان شد چو مجلس کاووس
آن یک از سوسن این یک از سوری
سینه بازگشت و چشم خروس
ساعد شاخ، رشک بوقلمون
ساحت باغ، غیرت طاووس
راست ماند، فراز سبزه سمن
زورقی را میان اقیانوس
پای گل، زلفکان دلبر گیر
طرف گلبن، عذار ساقی بوس
طره دوست کش، مکش اندوه
باده ناب خور، مخور افسوس
تا فلک بنده ات شود می باش
چون رهی بنده شهنشه طوس
تا درت چرخ هفتمین بوسد
آستان امام هشتم بوس
١٣١٠