پیک امید
آید وصال و هجر غم انگیز بگذرد
ساقی بیار باده که این نیز بگذرد
ای دل به سرد مهری دوران صبور باش
کز پی رسد بهار چو پاییز بگذرد
دلها به سینه گم شود از دستبرد عشق
هرجا بدان جمال دل آویز بگذرد
بیند چو ابر گریه کنان در رهم ولیک
از من چو برق خنده زنان تیز بگذرد
شب چون ز کوی او گذرم با نثار اشک
گویی ز باغ ابر گهرریز بگذرد
سوی من آرد ای گل نورسته بوی تو
هرگه صبا به گلبن نوخیز بگذرد
داغم، ز بخت غیر ولی جای رشک نیست
کز ما گذشت یار و از او نیز بگذرد
١٣١٢