شهیدان وطن
نمرده اند شهیدان، که ماه و خورشیدند
که کشتگان وطن، زندگان جاویدند
خلاف شمع، که می گرید از هلاکت خویش
به روز رزم، سپردند جان و خندیدند
فراز چرخ نهادند پای، چون بهرام
اگرچه دامن از این خاکدان فرو چیدند
به جان خصم فکندند لرزه، همچون بید
ولی چو کوه، ز باد اجل نلرزیدند
بر آستان رضا، چون غبار بنشستند
بر آسمان شرف، همچو مه درخشیدند
به جنگ دشمن، اگر نقد جان نمی دادند
به جان دوست، چنین منزلت نمی دیدند
اگر به دیده بیگانه اند، چون شب تار
ولی به دیده ما، همچو صبح امیدند
به جان پاک شهیدان، که زنده اند رهی
دلاوران، که سزاوار جشن جاویدند
اسفندماه ١٣٣٢