درد مجنون
قدر اشکم، چشم خون پالا نمیداند که چیست؟
قیمت در و گهر، دریا نمیداند که چیست؟
امشبم تا جان به تن باقی است شاد از وصل کن
گر فرا آید اجل، فردا نمیداند که چیست؟
ای سرشک ناامیدی عقده دل باز کن
جز تو کس تدبیر کار ما نمیداند که چیست؟
نوگل خندان ما از اشک عاشق فارغ است
مست عشرت گریه مینا نمیداند که چیست؟
طفل را اندیشه فردای سختی نیست نیست
طالب دنیا غم عقبی نمیداند که چیست؟
کنج محنت خانه غم، شد بهار عمر طی
لاله ما، دامن صحرا نمیداند که چیست؟
دشمنان را سوخت دل بر ناله جان سوز ما
حال ما، میداند آن مه یا نمیداند که چیست؟
حال زار ما که باید یار ما داند، رهی
خلق میدانند و او تنها نمیداند که چیست؟
١٣٢٠