" rel="stylesheet"/> "> ">

نگاه خاموش

هنوز گردش چشمی نبرده از هوشت

که یاد خویش هم از دل شود فراموشت

تو از سیاهی شب های ما چه غم داری

که آفتاب دمیده است از بناگوشت

مگر به دامن گل سرنهاده ای شب دوش

که آید از نفس غنچه بوی آغوشت

رهی اگرچه لب از گفتگو فروبستی

هزار شکوه سراید نگاه خاموشت

١٣٢٥