دوستی
ای فزاینده مقام هنر
نام تو جاودان چو نام هنر
نغمه دلکش تو حور سرشت
چون نوای فرشتگان بهشت
پرتو آتش نهانی تو
تابد از چشم آسمانی تو
برده چشم تو از دل آرایی
جلوه آسمان مینایی
لب جان پرورت شکرریز است
نفس گرمت آتش انگیز است
همچوی بوی گلی، به دمسازی
عندلیبی، به نغمه پردازی
گوهر مهر، در خزینه توست
موج دریا، درون سینه توست
از نگاه تو نور می بارد
شوق احساس و شور می بارد
مستم از بانگ عاشقانه تو
بوی عشق آید از ترانه تو
دردمندانه در برابر جمع
گریه و خنده میکنی چون شمع
گرنه شمع نیازمندانی
از چه گریان و از چه خندانی
گه شوی مست و گه به هوش آیی
گاه مستانه در خروش آیی
جان ما سرخوش از پیاله توست
دل ما آشنای ناله توست
من و تو همدل و هم آوازیم
ز آن که همسایه ایم و همرازیم
دل ما باشد آشیانه تو
خانه ما بود چو خانه تو
همجواری قوی ترین پایه است
دل همسایه پیش همسایه است
تا جهان است رسم یاری باد!
دوستی باد و دوستداری باد!
١٣٣٧