دیگران از صدمه اعدا همی نالند و من
از جفای دوستان گریم، چو ابر بهمنی
سست عهد و سردمهرند این رفیقان همچو گل
ضایع آن عمری که با این سست عهدان سرکنی
دوستان را می نپاید الفت و یاری، ولی
دشمنان را همچنان برجاست کید و ریمنی
کاش بودندی بگیتی، استوار و دیرپای
دوستان در دوستی، چون دشمنان در دشمنی