ابنای روزگار
یاری از ناکسان امید مدار
ای که با خوی زشت، یار نه ای
سگ دلان، لقمه خوار یکدگرند
خون خوری، گر از آن شمار نه ای
همچو صحبت شود گریبان چاک
ای که چون شب، سیاهکار نه ای
پایمال خسان شوی چون خاک
گر جهان سوز، چون شرار نه ای
ره نیابی بگنج خانه بخت
جانگزا، گر بسان مار نه ای
طعمه دیو و دد شوی، گر ز آنک
مردم او بار و دیوسار نه ای
تا چو گل شیوه ات کم آزاری است
ایمن از رنج نیش خار نه ای
روزگارت، بجان بود دشمن
ای که هم رنگ روزگار نه ای
تیرماه ١٣٢٠