" rel="stylesheet"/> "> ">

موی سپید

رهی، به گونه چون لاله برگ غره مباش

که روزگارش چون شنبلید گرداند

گرت به فر جوانی، امیدواری هاست

جهان پیر، ترا ناامید گرداند

گر از دمیدن موی سپید، بر سر خلق

زمانه، آیت پیری پدید گرداند

دریغ و درد، که موئی نماند بر سر من

که روزگار به پیری سپید گرداند

اسفندماه ١٣٢٦