شماره ٢١: بیا بیا که ز عشقت چنان پریشانم
بیا بیا که ز عشقت چنان پریشانم
که می رود ز غمت بر زبان پریشانم
تو فارغ از من و من در غم تو
بیا ببین که ز غم بر چه سان پریشانم
نه روی با تو نشستن نه رای ( . . . )
من شکسته دل اندر میان پریشانم
نمی توان که به دست آورم کلاله تو
چو سنبل تو شب و روز از آن پریشانم
نمی توان که به دست و دیده ام ز ( . . . )
ازان همیشه من از دستشان پریشانم
ز دست دیده ودل هیچ کس پریش نگشت
ازین بتر که من اندر جهان پریشانم
چگونه جمع شود خاطرم که ( . . . )
ز دست جور تو نامهربان پریشانم
ز عطر مجمر وصفت نیافتم بویی
ازان ز آتش دل چون دخان پریشانم
دلم به وعده وصل ار چه خوش کند سعدی
چو در فراق بوم همچنان پریشانم