" rel="stylesheet"/> "> ">

حکایت (١٠)

یکی پرسید از آن گم کرده فرزند

که ای روشن گهر پیر خردمند

ز مصرش بوی پیراهن شنیدی

چرا در چاه کنعانش ندیدی

بگفت احوال ما برق جهانست

دمی پیدا و دیگر دم نهانست

گهی بر طارم اعلی نشینم

گهی در پشت پای خود نبینم

اگر درویش بر حالی بماندی

سر دست از دو عالم برفشاندی