گفتار (٨)

بدوستی پادشاهان اعتماد نتوان کرد و بر آواز خوش کودکان که آن به خیالی مبدل شود و این بخوابی متغیر گردد

معشوق هزار دوست را دل ندهی

ور میدهی آن دل بجدائی بنهی