گفتار (٢٩)
هر چه زود برآید دیر نپاید
خاک مشرق شنیده ام که کنند
بچهل سال کاسه ای چینی
صد بروزی کنند در مردشت
لاجرم قیمتش همی بینی
مرغک از بیضه برون آید و روزی طلبد
وآدمی بچه ندارد خبر از عقل و تمیز
آنکه ناگاه کسی گشت، بچیزی نرسید
وین بتمکین و فضیلت بگذشت از همه چیز
آبگینه همه جا یابی از آن قدرش نیست
لعل دشخوار بدست آید از آنست عزیز
کارها به صبر برآید و مستعجل بسر درآید
به چشم خویش دیدم در بیابان
که آهسته سبق برد از شتابان
سمند بادپای از تگ فروماند
شتربان همچنان آهسته میراند