گفتار (٤٨)

خردمندی را که در زمره اوباش سخن ببندد شگفت مدار، که آواز بربط با غلبه وهل برنیاید و بوی عبیر از گند سیر فرو ماند

بلند آواز نادان گردن افراخت

که دانا را به بی شرمی بینداخت

نمی داند که آهنگ حجازی

فروماند ز بانگ طبل غازی