گفتار (٩٠)
آنرا که گوش ارادت گران آفریده اند، چون کند که بشنود؟ و آنرا که کمند سعادت کشان میبرد چه کند که نرود؟
شب تاریک دوستان خدای
می بتابد چو روز رخشنده
وین سعادت بزور بازو نیست
تا نبخشد خدای بخشنده
از تو بکه نالم که دگر داور نیست
وز دست تو هیچ دست بالاتر نیست
آنرا که تو رهبری کسش گم نکند
وآنرا که تو گم کنی کسش رهبر نیست