شماره ٩: ای که روی تو، بهشت دل و جان است مرا!
ای که روی تو، بهشت دل و جان است مرا!
ای که وصل تو مراد دل و جان است، مرا!
چون مراد دل و جانم، تویی از هر دوجهان
از تو دل بر نکنم، تا دل و جان است مرا
می برم نام تو وزتو نشان می جویم
در ره عشق تو تا، نام و نشان است مرا
دم ز مهر تو زنم، تا زحیاتم باقی است
وصف حسن تو کنم، تا که زبان است مرا
من نه آنم که بخود، از تو بگردانم روی
می کشم جور تو تا، تاب و توان است مرا
گرچه از چشم نهانی تو، خیال رخ تو
روز و شب، مونس پیدا و نهان است مرا
ز اندوه شوق تو و محنت هجر تو مپرس
که دل غمزده جانا، به چه سان است مرا
تو زمن فارغ و آسوده و هر شب تا روز
بر سر کوی تو، فریاد و فغان است مرا
دیده تا، قامت چون سرو روان تو بدید
همه خون جگر از، دیده روان است مرا
می کند رنگ رخم، از دل پر زار بیان
خود درین حال، چه حاجت به بیان است مرا؟