شماره ٢٣٠: ماند یک ذره از آن دل که هوای تو گزید
ماند یک ذره از آن دل که هوای تو گزید
لله الحمد که آن ذره به خورشید رسید
این همان ذره خاکی هوادار شماست
که بجان، روز ازل، مهر شما می ورزید
وین همان بلبل خوش گوست که در باغ وصال
سالها برگل رخسار شما می نالید
روز رخسار تو شد در شب زلفت پیدا
صبحدم فاتحه ای خواند و بران روی دمید
پای من در سرکوی تو نیاورد مرا
که مرا رغبت موی تو به زنجیر کشید
آن سیه روی کدام است که روی از تو بتافت
مگر آنکس که چو زلف تو سرش می گردید
سر ما راه سر کوی تو خواهد پیمود
لب ما خاک کف پای تو خواهد بوسید
گر بخواهند بریدن سر ما، چون زلفت
ما دگر یک سر مو از تو نخواهیم برید
باز توفیق عنان بر طرف سلمان تافت
چون رکاب آمد و رخ بر کف پایت مالید