شماره ٢٨٦: تو می روی و برآنم که در پی تو برانم
تو می روی و برآنم که در پی تو برانم
ولیک گردش گردون گرفته است عنانم
مگو که اشک مران در پیم، بگو: من مسکین
به غیر اشک چه دارم که در پی تو برانم؟
تو رفتی و من گریان بمانده ام، عجب از من
بدین طریق که می رانم آب دیده بمانم
برید ما بجز از آب دیده نیست گر از تو
اجازه هست به دیده همین دمش بدوانم
ز جان خویش جدا ماندم، ای فلک مددی ده
مرا به خدمت جانان رسان به جان مرسانم
مرا ز پای در آورد دستبرد فراقت
به سر به خدمتت آیم به پای اگر نتوانم
مرا اگر تو بخوانی همین بس است که باری
ز نامه تو سلامی به نام خویش بخوانم
به مهر روی تو هر دم منورست ضمیرم
به وصف لعل تو هر دم مرصع است زبانم
تو گفته ای که ز سلمان، فتاده ایست، چه آید؟
من اوفتاده ام اما چو سایه با تو روانم