شماره ٢٩٢: همیشه نرگس مست تو را بیمار می بینم
همیشه نرگس مست تو را بیمار می بینم
ولی در عین بیماریش مردمدار می بینم
جهان می گردد از سودا، سیه بر چشم من هر دم
که چشم نازنینت را چنان بیمار می بینم
ز شربتخانه لطفت دوایی ده که با دردت
دل سست ضعیفم را قوی افکار می بینم
زباد ار می وزد بر من نسیم دوست می یابم
به آب ار می رسم در وی خیال یار می بینم
نشان طاق ابروی تو را پیوسته می پرسم
خیال سرو بالای تو را پیوسته می بینم
ز باغ حسن خود بر خورد که من در سایه سروت
جهانی را ز باغ عمر برخوردار می بینم
رخت آیینه حسن است و حسنت صورت و معنی
من این صورت که می بینم در آن رخسار می بینم
حدیث سوزناک دل از آن با شمع می گویم
که بر بالین خود او را به شب بیدار می بینم
درون روشن سلمان که هست آیینه عشقت
بحمدالله که این آیینه بی زنگار می بینم