شماره ٣٤٨: سری از سرنه ار با ما سر مهر و وفاداری
سری از سرنه ار با ما سر مهر و وفاداری
به ترک سر بگو آنگه بیا گر پای ما داری
به سر باید سپرد این ره تو این صنعت کجا دانی؟
ز جان باید گذشت اول تو این طاقت کجا داری؟
چومی بر لب رسان جان را اگر کام از لبم جویی
چو گل بر باده ده خود را اگر برگ هوا داری
به عهد جنس ما کم جونشان عهد حسن از ما
برو بلبل چه می خواهی ز گل بوی وفاداری
مپرهیز از هلاک تن بقای جان اگر خواهی
میندیش از سردار ار سردار البقا داری
رخ زر دست و آه سرد و اشک گرم و خون دل
نشان مرد درد ما توزین معنی چها داری
مس زنگار خوردم شد ز تاب مهر رویت زر
تو خود مسکین نمی دانی که با خود کیمیا داری
دل و جان باختن شرط است سلمان در ره جانان
اگر جان و دلی داری بباز آخر چرا داری؟