شماره ٣٦٦: همرنگ رویش در چمن، گل یاسمن گردید می
همرنگ رویش در چمن، گل یاسمن گردید می
دایم به بویش چون صبا، گرد چمن گردید می
این گل به دامن چیدنم، باشد ز شوق عارضت
کو خاری از باغ تو تا دامن ز گل در چیدمی
در حلقه سودای او، مردی به گردی می رود
من نیز سودا می کنم، باری بدان ار رندمی
هر کس شناعت می کند، بر من که نشنیدی سخن
گر من سخن بشنید می، چندین سخن نشنیدمی
چون او نمی آید شبی، بر سر به پرسیدن مرا
ای کاشکی خواب آمدی، تا من به خوابش دیدمی
لب بر لب من می نهد، چون نی دم من می دهد
گر دم ندادی هر دمم، چندین چرا نالید می
بوسیدن جام لبش، گر نیست روزی کاشکی
چون جرعه افتادی که من خاک درش بوسیدمی
سودای پنهانم قلم، کرد آشکارا چون کنم؟
ای کاش مقدورم شدی، کاتش به نی پوشید می
سلمان خیال روی او چون نامه ای دادن در درون
گر نیستی در خویشتن چندین چرا پیچیدمی؟