شماره ١٣٢
ای صاحبی که از شرف مدح ذات تو
هر دم چو آفتاب ز موج سما روم
چون جمله اهل فضل ز جود تو شاکرند
پس من شکسته دل ز جنابت چرا روم
یا داد من بده به طریقی که دیده ام
یا ره به من نمای بگو تا کجا روم
هر کس رضای خویش کند حاصل از کفت
آخر روا مدار که من بی رضا روم
واجب چنان کند بدین آب و این قبول
یکبارگی به . . . وا روم