" rel="stylesheet"/> "> ">

شماره ١٦٠

هر که خواهد که بود پیش سلاطین بر پای

همچو شمعش نگریزد ز ثبات قدمی

ادب آن است که گر تیغ نهندش بر سر

بایدش داشت زبان گوش زهر نیک و بدی

بعد از آن کارش اگر زانکه فروغی گیرد

گر مشو غره که ناگه بکشندش به دمی