" rel="stylesheet"/> "> ">

رباعی

چون میل ز جیب سرمه دان سر بر کرد

نظاره چشم سیه دلبر کرد

خود را خجل و سرزده در گوشه کشید

از دست بتم خاک سیه بر سر کرد

چو شد در چشم شوخش سرمه پیدا

بهار افروز خواند این نظم غرا: