شماره ٣٦٤: ای خواب ز چشم من برون شو
ای خواب ز چشم من برون شو
ای مهر درین دلم فزون شو
ای دیده تو خون ناب می ریز
ای قد کشیده سرنگون شو
آتش به صفات خویش در زن
از هستی خویشتن برون شو
زان سگ بچه ای به کتف برگیر
ناگاه به رسته درون شو
میگیر درم قفا همی خور
با رندی و عیبها عیون شو
گر مسجد را همی نخوانی
با مهتر تونیان بتون شو