فی فضیلة العلم، ذکر العلم اربح لان فضله ارجح
فی العلم و درجة العلم و المتعلم والسائل و المسئول، قال الله تعالی: والذین اوتواالعلم درجات، و قال ایضا: قل هل یستوی الذین یعلمون و الذین لایعلمون، قال النبی علیه السلام: العلماء ورثة الانبیاء، و قال ایضا: اطلبواالعلم ولو بالصین، و قال صلی الله علیه وسلم: نوم العلماء خیر من عبادة الجهلاء، و قال: العلم علمان علم الابدان و علم الادیان
علم سوی در اله برد
نه سوی مال و نفس و جاه برد
آنچه دانسته ای به کار درآر
پس دگر علم جوی از در کار
حلم باید نخست پس علمت
برخور از علم خوانده با حلمت
علم بی حلم خاک کوی بود
علم باحلم آب روی بود
جان بی علم دل بمیراند
شاخ بی بار ریو گیراند
جاهل از جاه و مال جوید سود
مزد آجل به عاجل آرد زود
مرد بی علم لیف درد بود
در ز بحر بزرگ خرد بود
هرکرا علم نیست گمراهست
دست او زان سرای کوتاهست
مرد را علم ره دهد به نعیم
مرد را جهل در برد به جحیم
علم باشد دلیل نعمت و ناز
خنک آنرا که علم شد دمساز
روز کارند اهل علم و هنر
سینه شان چرخ و نکتشان اختر
صبر مردان چو جفت شد با علم
چون بدانند خلق باشد و حلم
علم از حلم نیک پی گردد
سنگ بی سنگ لعل کی گردد