در صفت بروج دوازده گانه
حمل و ثور و پیکر جوزا
سرطان و اسد دلیل بقا
خوشه خاک و کفه میزان
عقرب مائی و زنار کمان
جدی خاکی و دلو و حوت بهم
از هوا و ز آب داده رقم
بره و شیر ناریست و کمان
گاو و خوشه و بز ز خاک گران
باز دو پیکر و ترازو و دول
از هوا یافت بهره بیش ممول
هست خرچنگ و گزدم و ماهی
که بر آبستشان شهنشاهی
حمل و عقربست از این تاریخ
که شدستند خانه مریخ
ثور و میزان ز زهره دارد بهر
زهره چون شاه و ثور و میزان شهر
پس از این هست خوشه و جوزا
کز عطارد گرفته اند بها
سرطان خانه قمر گویند
شمس را جز اسد کجا جویند
قوس و حوتست خانه هرمزد
جدی و دلو از زحل بجوید مزد