شماره ٧٦: می رود عمر ما دریغا عمر
می رود عمر ما دریغا عمر
مگذارش چنین خدا را عمر
عمر بر باد می دهی حیف است
باز ناید گذشته جانا عمر
یک دو روزی غنیمتش می دان
که نماند مدام با ما عمر
عمر امروز در پی فردا
صرف کردی دریغ فردا عمر
هر چه شد از تو فوت در عالم
عوضش باز یابی الا عمر
غیر ساقی و جام می هیچ است
نکند صرف هیچ دانا عمر
لذت عمر نعمت الله جو
تا بدانی تو ذوق او با عمر