شماره ١٢١: ای دل ار عاشقی بیا خوش باش
ای دل ار عاشقی بیا خوش باش
ور چو ما صادقی درآ خوش باش
خوش بلائی است عشق بالایش
جان فدا کن در این بلا خوش باش
همه کس خوش بود به ساز و سزا
تو به ساز و به ناسزا خوش باش
از غم دی و غصه فردا
بگذر امروز و حالیا خوش باش
جان به باد هوا سپار ای دل
به هوایش در آن هوا خوش باش
خوش عزیزی است عمر و می گذرد
مگذارش مرو بیا خوش باش
خوش بود گفته خوش سید
خوش به خوان راست در نوا خوش باش