شماره ١٢٥: سیدی خواهی بیا و بنده باش
سیدی خواهی بیا و بنده باش
بنده شو در بندگی پاینده باش
گر به تیغ عشق او کشته شوی
حی قیومی برو دل زنده باش
در هوای گلستان عشق او
همچو غنچه با لبی پرخنده باش
جان فدا کن گر قبولش اوفتد
تا قیامت زین کرم شرمنده باش
خیز ازین سایه نشین در آفتاب
هم به نور روی او تابنده باش
سروری ملک بقا گر بایدت
در خرابات فنا افکنده باش
کام جان از سید ما می طلب
یک زمان هم صحبت این بنده باش