شماره ١٤٩: بیا ای نور چشم اهل بینش
بیا ای نور چشم اهل بینش
به نور او جمال او ببینش
نیازی کن اگر او می کند ناز
به جان می کش تو ناز نازنینش
نثار تو است گنج کنت کنزا
مراد او توئی از آفرینش
اگر عالم ترا بخشد خداوند
تو او را از همه عالم گزینش
هوای آبرو داری که یابی
بیا با ما درین دریا نشینش
گهی سازی زند گاهی نوازد
هم آن آرام جان است وهمینش
جهان روشن شده از نعمت الله
نماید نور سید درجبینش