شماره ١٧٤: پادشاه عاشقانیم و گدای کوی عشق
پادشاه عاشقانیم و گدای کوی عشق
این عجب بنگر گدا شد پادشای کوی عشق
مجلس مستان حضرت روضه رضوان ماست
جنت المأوای ما بستان سرای کوی عشق
عقل سرگردان چه داند ذوق بزم عاشقان
ناسزائی خود کجا باشد سزای کوی عشق
خانقه هرگز ندارم من به جای میکده
خود ندارم هیچ جائی من به جای کوی عشق
مانم چشم و غم دل دوست می داریم دوست
زانکه جان می بخشد این آب وهوای کوی عشق
صد دوا بادا فدای درد بی درمان ما
باد جاوید این دل ما مبتلای کوی عشق
نعمت الله دم به دم از ما نوائی می برد
تا نوائی یافتیم از بی نوای کوی عشق