شماره ٢١٩: شکر گویم که توبه بشکستم
شکر گویم که توبه بشکستم
وز غم نام و ننگ وارستم
درخرابات عشق مست و خراب
با حریفان به ذوق بنشستم
هستی او کجا و من ز کجا
من به خود نیستم به او هستم
بگسستم زخویش و بیگانه
باز با اصل خویش پیوستم
نورچشم است و در نظر دارم
نظری کن به چشم سرمستم
دست با دوست در کمر کردم
آفرین باد برچنین دستم
بنده سید خراباتم
کمر خدمتش به جان بستم