شماره ٢٦٠: منم که عاشق دیدار یار خود باشم
منم که عاشق دیدار یار خود باشم
منم که واله زلف نگار خود باشم
منم که سیدم وبنده خداوندم
منم که دانه ودام شکار خود باشم
تنم چو پرده وجانم امیر پرده نشین
منم که میر خود و پرده دار خود باشم
بهر کنار که باشم ازین میان به یقین
چو نیک بنگرم اندر کنار خود باشم
به گرد کوه و بیابان دگر نخواهم گشت
به غار دل روم و یار غار خود باشم
چرا جفا کشم از هر کسی در این غربت
بشهر خود روم و شهریار خود باشم
به غیر عشق مرا نیست کار و بار این یار
از آن مدام پی کار و بار خود باشم
از آنکه عاشق ومعشوق نعمت اللهم
به گرد کار خود و کردگار خود باشم