شماره ٢٦٣: سرکویت به همه ملک جهان نفروشم
سرکویت به همه ملک جهان نفروشم
خود جهان چیست غمت را به جنان نفروشم
من که سودا زده زلف پریشان توام
یکسر موی تو هرگز به دوکان نفروشم
برو ای عقل که من مستم وتو مخموری
جرعه ای می به همه کون و مکان نفروشم
دردی درد تو جانا نفروشم به دوا
زر چه باشد خواجه به جان نفروشم
جان و دل دادم و عشق تو ستادم به بها
بهر سودش بخریدم به زیان نفروشم
نقدی از گنج غم عشق تو در دل دارم
این چنین نقد به صد گنج روان نفروشم
سید کوی خرابات و حریف عشقم
گوشه مملکت خود به جهان نفروشم