شماره ٢٨١: من به جان دوستدار رندانم
من به جان دوستدار رندانم
عاشق روی باده نوشانم
بجز از عاشقی و می خواری
هیچ کاری دگر نمی دانم
نوبتی توبه کردم از باده
مدتی شد کز آن پشیمانم
شعر مستانه ای همی گویم
غزلی عاشقانه می خوانم
درد دردش مدام می نوشم
یار و همدرد دردمندانم
بنده حضرت خداوندم
پادشاه هزار سلطانم
سید مجلس خراباتم
ساقی بزم می پرستانم