شماره ٣٢١: در خرابات مغان مست و خراب افتاده ایم
در خرابات مغان مست و خراب افتاده ایم
توبه بشکستیم و دیگر در شراب افتاده ایم
عاشقانه همدم جامیم و با ساقی حریف
فارغیم و در دهان شیخ و شاب افتاده ایم
دیده ما تا خیال روی او در خواب دید
گوشه ای بگرفته ایم و خوش به خواب افتاده ایم
گرنه فصل هجر می خوانیم این گفتار چیست
ورنه عشق وصل داریم از چه باب افتاده ایم
ما ز پا افتاده ایم افتادگان را دستگیر
کز هوای جام می در اضطراب افتاده ایم
تا ز سودای سر زلفش پریشان گشته ایم
مو به مو چون زلف او در پیچ و تاب افتاده ایم
نعمت الله در کنار و ساغر می در میان
بر در میخانه مست و بی حجاب افتاده ایم