شماره ٣٢٩: خوش در میخانه ای بگشاده ایم
خوش در میخانه ای بگشاده ایم
باده نوشان را صلایی داده ایم
جام می بر دست و رندانه مدام
سر به پای خم می بنهاده ایم
در خرابات مغان مست و خراب
بر در میخانه ای افتاده ایم
خرقه خود را به می شستیم پاک
فارغ از تسبیح و ز سجاده ایم
در هوای عاشق باده پرست
دایما بنشسته یا استاده ایم
بنده سید شدیم از جان و دل
از همه ملک جهان آزاده ایم