شماره ٣٥٣: هر آن نقشی که بر دیده کشیدیم
هر آن نقشی که بر دیده کشیدیم
به جز نور جمال او ندیدیم
بحمدالله که در دوران عشقش
چو ماه نو همیشه بر مزیدیم
به گرد نقطه چون پرگار گشتیم
به آخر هم بدان اول رسیدیم
چو قطره غرق بحر عشق گشتیم
محیطی را به یکدم در کشیدیم
خرابات است و ما مست و خرابیم
ز هر خم مئی جامی چشیدیم
به عالم نعمت الله را نمودیم
از آن دم روح در هر دم دمیدیم