شماره ٣٦٦: ما عاشق چشم مست یاریم
ما عاشق چشم مست یاریم
آشفته زلف بی قراریم
سرمست می الست عشقیم
شوریده چشم پرخماریم
آئینه روشن ضمیریم
خورشید منیر بی غباریم
پرگار وجود کایناتیم
هر چند که نقطه را نگاریم
هر دم که ز نقش خود برآئیم
جانی به جهانیان سپاریم
در هر دو جهان یکی است موجود
باقی همه صورت نگاریم
یک باده و صدهزار جام است
ما جمله یکیم اگر هزاریم
سیمرغ هوای قاف قربیم
شهباز فضای برج یاریم
دریم و لیک در محیطیم
بحریم و لیک در گذاریم
تا واصل ذات عشق گشتیم
در هر صفتی دمی برآریم
دریاب رموز نعمت الله
پنهان چه کنیم آشکاریم